Έρωτες που θυσιάστηκαν
Σιωπηροί έρωτες ανθρώπων φιλήσυχων. Φοβισμένοι και ανίσχυροι. Υποταγμένοι στον κόσμο και την άποψή του.
Έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους. Η ζωή τους έριξε στο δρόμο μου. Και τι δεν είδα στα μάτια τους.
Όσο και αν προσπάθησαν να κρυφτούν τα μισοβουρκωμένα μάτια τους πρόδιδαν τα πάντα.
Γνώρισα πολλούς τέτοιους ανθρώπους σου λέω. Που η σιωπή τους κατέστρεψε. Δειλούς και φοβισμένους. Απαρνήθηκαν τον έρωτα αδιαμαρτύρητα. Συμβιβάστηκαν σε μια ζωή γεμάτη κανόνες και περιορισμούς.
Είδα ανθρώπους να στέκονται θεατές και να παρατηρούν τους εαυτούς τους. Να λιώνουν και να λιγοψυχούν μαζί. Και σου μιλάω για έρωτα όχι για αγάπη, μην μπερδεύεσαι.
Είδα ανθρώπους μπροστά μου να δέχονται το παράλογο σαν φυσιολογικό, και αυτό που τους επιβάλλουν χωρίς να έχουν τη δύναμη να υψώσουν το ανάστημά τους.
Είδα ανθρώπους που έθαψαν βαθιά μέσα τους έρωτες ζωής γιατί δεν τόλμησαν να πράξουν όσα ήθελαν.
Γνώρισα ανθρώπους που υποκρίθηκαν σχέσεις, γάμους, οικογένειες γιατί δείλιασαν. Και δεν τους κατηγορώ, τόσο μπόρεσαν, τόσο έκαναν. Κατά βάθος τους συμπονώ κιόλας γιατί δεν είχαν το θάρρος να γεμίσουν την ψυχή τους έρωτα. Τον φοβήθηκαν, επέλεξαν να ζήσουν ήρεμα και εξασφαλισμένα, χωρίς καμιά ένταση. Δεκτό ως ένα σημείο, μα θυσίασαν ανθρώπους και κυρίως τους ίδιους τους εαυτούς τους. Η σκέψη τους, αν τους παρατηρήσεις καλά, είναι διαρκώς ταραγμένη, αναζητά τον άνθρωπο που ερωτεύτηκε η καρδιά τους.
Γνώρισα ανθρώπους που όσο και αν προσπάθησα να κατανοήσω ένιωθα ότι πειραματίστηκαν με τη ζωή τους. Τους είδα να σέρνονται κάτω σε στιγμές αδυναμίας πετώντας έστω και για λίγο το δίχτυ της σιγουριάς. Υπέφεραν σιωπηλά γιατί εκείνοι τους έδιωξαν από φόβο. Και τώρα που γυρνούν πίσω και βλέπουν τη ζωή τους αντικρίζουν ρημαγμένους έρωτες. Ρήμαξαν ανθρώπους και ψυχές. Και τους λυπήθηκα τόσο πολύ, γιατί ποτέ δεν ένιωσαν τη φλόγα του έρωτα να τους καίει.
Μαρύσα Παππά