Καθώς τα χέρια μου αγκαλιάζουν απόψε όλα
όσα έχω αγαπήσει,
εκείνο το παλιό ρολόι στον τοίχο στρέφει
τους δείκτες του μονάχα στ’ όνειρο.
Περασμένα λεπτά, περασμένα δευτερόλεπτα.
Πέρασε η ώρα. Περνά η ζωή…
Κι εγώ μένω ακόμη εδώ, με χέρια που
κοιτούν μόνο το πάτωμα πια..
Βούλα Μάντζιου
Εαρινή μου κάθαρση, φιλί στο μάγουλο και μάγουλο στο στήθος. Θερμοκρασία δωματίου πιάνω, τα χείλη σου δε φτάνω. Για […]
Δε θα σου πω πώς τη ζωή σου να ορίσεις. Είσαι εσύ ο μπούσουλας της κι ο καπετάνιος της μαζί. Δε […]
Κάθε νύχτα επιστρέφω για να ρίξω τα κάστρα μου στα μάτια σου μπροστά. Αυτά που έχτιζα στην άμμο. με τα σπαρμένα κοχύλια […]
Ήθελα να φύγω. Δε με ένοιαζε για πού. Απλά μωρέ να φτιάξω μια βαλίτσα. Να ρίξω μέσα τα απαραίτητα. Όχι πολλά, τα […]
