Αισθήσεων ύμνος

Λατρεύω να σε κοιτάζω. Χρώματα της ίριδας δημιουργούν την οπτασία της μορφής σου.

Αχόρταγα σε ορέγομαι. Πεινώ για το σάρκινο πόθο σου. Διψώ για τη δροσερή γοητεία σου.

Γεύομαι το ανέφικτο της θωριάς σου. Γλυκιές εξάρσεις κυριεύουν τους γευστικούς κάλυκες του νου. Σκέψεις που βιαίως ελευθερώνονται σαν από κλουβιά εγκλεισμένες. Η αύρα σου· άκρως ερωτεύσιμη, καθίσταται δύσκολο να της αντισταθείς.

Οσφραίνομαι την ευωδιά της ακαταμάχητης έλξης σου.

Αγγίζω επιδερμικά την επιθυμία σου και σφίγγω δυνατά τη σαγήνη σου.

Ακούω γοργούς σου ανομολόγητους χτύπους και βαθιές βεβιασμένες ανάσες σου. Παλεύουν να επιβληθούν στης στιγμής την ανυπέρβλητη ένταση. Πέντε οι θνητές αισθήσεις όμως η ενσυναίσθηση έρχεται αέρινη πεμπτουσία εκτός τους, να υπερισχύσει όλων.

Αφουγκράσου.

Νιώσε.

Παραδώσου.

Αδιάκοπα και ολοκληρωτικά. Μόνο τότε, οι ίδιες θα έχουν εκπληρώσει τη σύντομη αλλά μαγευτική· γήινη αποστολή τους.

Ζωή Παπατζίκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *