Σύγχρονοι εφιάλτες
Ξύπνησα τρομαγμένη και δε μου συμβαίνει συχνά αυτό. Είδα εφιάλτες τρομερούς. Νομίζω παραμίλαγα μέσα στον ύπνο μου. Είχα την αίσθηση ότι ήμουν εκτός πραγματικότητας, αλλά μάλλον δεν ήμουν.
Είδα λέει ανθρώπους ξεγυμνωμένους, ζευγάρια αταίριαστα ο ένας να κοροϊδεύει τον άλλον. Να είναι συμβατικά ζευγάρι. Είδα πόρτες σπιτιών ορθάνοικτες και να περνούν τα κατώφλια των πλουσίων διάφοροι. Σου λέω είδα μια δυστυχία και μια μαυρίλα να γεμίζει την ατμόσφαιρα. Έδενε απόλυτα το σκηνικό με τους σκοτεινούς ανθρώπους. Κάποια στιγμή εκεί, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου φοβήθηκα. Τρόμαξα μην παρασυρθεί ο εαυτός μου από τα εφήμερα και τους ακολουθήσω σε αυτά τα μονοπάτια.
Είδα στον ύπνο μου ανθρώπους εσωτερικά μαρμαρωμένους που τους ενδιέφερε μονάχα να ακούν μεγάλα λόγια που τους κολακεύουν. Είδα ανθρώπους στη μέση της θάλασσας, απογυμνωμένους να παλεύουν να βγουν στον αφρό. Εκεί, ψηλά, για να επιζήσουν από τους καρχαρίες που τους δαγκώνουν τα πόδια. Ανθρώπους πονεμένους, οικογένειες βασανισμένες, γεμάτες ανασφάλεια που προδόθηκαν στο παρελθόν.
Είδα ανθρώπους που μπροστά στον ανθρώπινο πόνο δεν μπορούσαν να κλάψουν. Πόσο τρομακτική εικόνα ήταν, σαν ταινία θρίλερ. Είδα να μην έχουν ούτε ένα δάκρυ σε χαρές και ευτυχίες. Είδα ανθρώπους να γερνούν και να μην έχουν καταφέρει να προσεγγίσουν την ευτυχία γιατί αναλώθηκαν στα εφήμερα και τα ανούσια. Ανθρώπους στεγνούς.
Είδα ανθρώπους να απαρνιούνται την αγάπη για χάρη κάποιου που τους κάλυπτε περιστασιακά. Ανθρώπους για τους οποίους οι πράξεις έχουν μηδαμινή σημασία. Είδα ανθρώπους να χωρίζουν σε κατηγορίες άλλους ανθρώπους, να τους υποτιμούν και να μην τους σέβονται. Είδα ανθρώπους γεμάτους από χρήμα αλλά άδειους από συναίσθημα. Είδα ανθρώπους να μιμούνται δυστυχισμένους και να χλευάζουν τους ευτυχισμένους.
Είδα ανθρώπους βασανισμένους να αγαπούν βαθιά, αληθινά, χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα με όψη κρυστάλλινη και καθαρή. Με βλέμμα καθηλωτικό. Και πόσο τους χάρηκα, γιατί όλοι αυτοί μπορούσαν να αντικρίσουν κατάματα τον ήλιο χωρίς να φοβούνται ότι θα καούν.
Από την αντίπερα όχθη, αντίκρισαν τα μάτια μου το συμφέρον, το ναρκισσισμό, την αδιαφορία για τον συνάνθρωπο. Κόσμοι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Είδα ανθρώπους να μην έχουν μνήμες. Ανθρώπους χωρίς όμορφες αναμνήσεις. Και σκέφτηκα πόσα πράγματα θυσίασαν στο βωμό του βολέματός τους.
Εχθές το βράδυ είδα έναν τρομερό εφιάλτη που δυστυχώς ήταν ίδιος με την πραγματικότητα. Δε διέφεραν καθόλου. Και αναρωτήθηκα αν κοιμάμαι ή είμαι ξύπνια τελικά.
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
