Να μην είσαι η φωτοβολίδα αλλά η ίδια η γιορτή
Να ερχόσουν και όλα θα ήταν αλλιώς.
Ποτέ ξανά τριγύρω σκοτάδι, μονάχα ένα υπέροχο, ζεστό, άπλετο κι εκτυφλωτικό φως θ’ αγκάλιαζε τη στιγμή μας.
Όχι για τώρα.
Όχι για λίγο.
Όχι σαν εκείνα τα πυροτεχνήματα που μεμιάς σε σαγηνεύουν με την απίστευτη λάμψη τους όμως γρήγορα σβήνουν μετά , αφήνοντάς σε μ’ ένα κενό στη ματιά και στην ψυχή, μάλιστα τόσο μεγάλο ώστε ν’ αμφιβάλλεις αν στ’ αλήθεια συνέβησαν κιόλας.
Δε θέλω να είσαι η φωτοβολίδα αλλά η ίδια η γιορτή.
Μόνο να ερχόσουν!
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
