Να μην είσαι η φωτοβολίδα αλλά η ίδια η γιορτή
Να ερχόσουν και όλα θα ήταν αλλιώς.
Ποτέ ξανά τριγύρω σκοτάδι, μονάχα ένα υπέροχο, ζεστό, άπλετο κι εκτυφλωτικό φως θ’ αγκάλιαζε τη στιγμή μας.
Όχι για τώρα.
Όχι για λίγο.
Όχι σαν εκείνα τα πυροτεχνήματα που μεμιάς σε σαγηνεύουν με την απίστευτη λάμψη τους όμως γρήγορα σβήνουν μετά , αφήνοντάς σε μ’ ένα κενό στη ματιά και στην ψυχή, μάλιστα τόσο μεγάλο ώστε ν’ αμφιβάλλεις αν στ’ αλήθεια συνέβησαν κιόλας.
Δε θέλω να είσαι η φωτοβολίδα αλλά η ίδια η γιορτή.
Μόνο να ερχόσουν!
Ζωή Παπατζίκου