Ρολόγια
Θα ήθελα να τα σπάσω όλα.
Ένα προς ένα.
Όχι μόνο αυτά που βρίσκονται στο σπίτι
Μα όλα, όσα στον κόσμο υπάρχουν.
Να τα βάλω κάτω και να τα πατάω
μέχρι να είμαι σίγουρη πως δεν αναπνέουν πια.
Πως κανένας κτύπος δεν ακούγεται από την καρδιά τους.
Κανένα ζωής σημάδι.
Μόνο ψόφια δέρματα πολύχρωμα,
μόνο πτώματα από δείκτες και καντράν.
Δεν ξέρω όμως αλήθεια τι θα ωφελούσε,
αφού δεν υπάρχει τρόπος πια να χωρέσω μέσα στα ρούχα μου
τα παιδικά μου.
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
