Οι σύγχρονοι Νεάντερταλ
Μ: Αποφάσισα να σας μιλήσω για κάτι που με προβληματίζει έντονα τον τελευταίο καιρό. Σας παρουσιάζω λοιπόν το σύγχρονο Νεάντερταλ. Είναι ο σύγχρονος άνθρωπος που ακολουθεί τα ένστικτά του χωρίς να έχει την ικανότητα να γνωρίζει για την πνευματικότητα. Σας μπέρδεψα μήπως; Θα σας εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ.
Υπάρχουν τα πρωταρχικά ένστικτα του ανθρώπου, που είναι γενετικά προγραμματισμένα πάνω μας. Είναι η έμφυτη γνώση του ανθρώπινου είδους να αυτοσυντηρείται και να διαιωνίζεται. Πολύ αργότερα εξελίχθηκε τόσο, ώστε να χρησιμοποιήσει το μυαλό του. Φαγητό και ζευγάρωμα λοιπόν. Σας θυμίζει κάτι; Εμένα ναι και πολύ με λυπεί.
Αισθάνομαι πως η εξέλιξη του είδους μας σταματάει στον εικοστό πρώτο αιώνα. Στις μέρες μας, συναντάμε το μοντέλο του ανθρώπου που έχει αναπηρία στο συναίσθημα. Παρακινείται από την εικόνα και τα ένστικτα του χωρίς να σκέφτεται. Δε θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν ο μελλοντικός άνθρωπος είχε μορφολογικές αλλαγές όπως για παράδειγμα μικρότερο μέτωπο (λόγω του μικρού, αχρείαστου εγκεφάλου του) και μεγαλύτερη μουσούδα. Επιστροφή σιγά σιγά δηλαδή ξανά στον Νεάντερταλ.
Σκεφτείτε κάτι ακόμα, θεωρείτε τυχαίο το ότι η μαγειρική έχει κατακλύσει όλα τα μέσα; Γεμίσαμε εκπομπές και διαγωνισμούς σχετικά με το ποιος μπορεί να προσφέρει την καλύτερη τροφή. Και οι σχέσεις; Οι άνθρωποι πλέον βρίσκονται, συνουσιάζονται και χάνονται. Καλύπτουν ανάγκες. Δε δένονται, δεν ερωτεύονται, δεν αγαπούν. Είναι αποκομμένοι από το μυαλό τους. Ο σύγχρονος άνθρωπος λοιπόν, είναι παγωμένος και πληγώνει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση ενός άκαρδου πλάσματος, ενώ στην ουσία αυτό που συμβαίνει είναι απλά ότι δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με τον συναισθηματικό του κόσμο.
Λ: Διάβασα με ενδιαφέρον την άποψη της Μαρίας. Με έβαλε σε σκέψεις. Συμβαίνει άραγε η μετατροπή μας σε σύγχρονους Νεάντερταλ; Αν ναι, που οφείλεται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Ας ξεκινήσουμε με μια μικρή ιστορική αναδρομή. Θεωρούμε ότι από την Αναγέννηση, ας πούμε καλύτερα Ύστερο Μεσαίωνα, η ανθρωπότητα προόδευσε συστηματικά σε πνευματικό και οικονομικό επίπεδο. Η πρόοδος έγινε διαστημική, κυριολεκτικά και μεταφορικά, από τη Βιομηχανική Επανάσταση και ύστερα. Ο κόσμος μας «μεγάλωσε» πληθυσμιακά, τεχνολογικά, οι αποστάσεις εκμηδενίστηκαν.
Μια σκέψη τριγυρνάει στο μυαλό μου. Αν όλη η συσσωρευμένη πρόοδος έφτασε η ώρα να σταματήσει ή έστω να επιβραδυνθεί; Δε θα είναι η πρώτη φορά. Τα χρόνια της Αρχαιότητας ακολούθησε ο Μεσαίωνας. Η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι γραμμική, κάνει κύκλους. Ας την κρατήσουμε αυτήν τη σκέψη για μεταγενέστερα άρθρα. Ας προχωρήσουμε στο προκείμενο. Φαΐ, σεξ , κατανάλωση, επιφανειακή επαφή. Όλα γρήγορα, όλα σε μεγάλο βαθμό. Συμβαίνει στους περισσότερους εξ ημών και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μοιάζει το κενό μέσα μας να θεριεύει και ας το «γεμίζουμε» με κάθε τρόπο που μας προσφέρει η καθημερινότητα.
Η ανθρώπινη σχέση, όπως και η πνευματικότητα θέλουν χρόνο, υπομονή, θυσίες. Ας μη γελιόμαστε. Να πηδηχτείς με κάποιον θα σου πάρει μερικά λεπτά. Να χτίσεις σχέση θες χρόνο. Να χαζεύεις αηδίες στο διαδίκτυο δε θέλει σκέψη. Να διαβάσεις βιβλία, να ασχοληθείς με μουσική, ζωγραφική, θέατρο θέλει χρόνο και θυσίες. Προφανώς δε θα σε κατακρίνω αν θες να μείνεις στην επιφάνεια των ανθρώπων και της ζωής. Ο βυθός θέλει προπόνηση και θυσίες. Δεν είναι για όλους. Στο τέλος της ημέρας, το ερώτημα παραμένει. Πόση ομορφιά ζητάς και πόσες δυσκολίες αντέχεις; Οι απαντήσεις θα κρίνουν τις ζωές μας και την πορεία της ανθρωπότητας.
Μαρία Χαρίτου, Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
