Ας μην ξημερώσει η μέρα που θα είσαι μακριά μου.
Μη φωτίσει ο ήλιος το σκοτεινιασμένο μου ουρανό.
Τα σύννεφα ας κρύψουν κάθε ίχνος ευτυχίας,
μην ξημερώσει η μέρα μακριά σου.
Να σταματήσει ο χρόνος θέλω.
Σε εκείνο το φιλί το σκονισμένο.
Τα αστέρια να μη συνεχίσουν το ταξίδι τους
κι η θάλασσα να πάψει να κοχλάζει.
Να παγώσουν τα πάντα,
σε μια στιγμή αληθινή.
Να μην έρθει το αύριο
και κλέψει τα ποθούμενα του τώρα.
Να πάψει ο κόσμος να γυρνά.
Άλλωστε, η λύπη μου το κάνει καλύτερα.
Γυρνά σε σένα και με ζαλίζει η απουσία σου.
Όχι, δε θέλω να ξημερώσει.
Θα κλειδώσω τον ήλιο στο υπόγειο,
να μη βγει ποτέ από εκεί.
Να μην ξυπνήσω σε ένα κόσμο
χωρίς εσένα.
Μη μου κλέβετε τα αστέρια,
μόνο αυτά μου έμειναν
κλεισμένα σε ένα συρτάρι στην καρδιά μου.
Αυτά και μια μουσική
να νανουρίζει την απελπισία μου.
Δεν ανοίγω τα μάτια μου.
Καλύτερα στα όνειρα να ζω από ‘δω και πέρα.
Μαζί σου να πορεύομαι ακόμη μια στιγμή.
Καληνύχτα ζωή μου,
ας μην τα πούμε το πρωί…
Φιλίνα Ιγνατιάδου
