Σημαντικές λεπτομέρειες
Βρίσκεσαι συχνά και χωρίς κανένα προφανή λόγο αντιμέτωπη με αγενείς ανθρώπους. Επηρεάζεσαι και κατακλύζεσαι από συναισθήματα αποστροφής και απογοήτευσης. Έχεις πιέσει τον εαυτό σου να καταγράφει τις αρνητικές θύμησες και με επιμονή να τις διατηρεί. Είναι οι εμπειρίες σου και μέσα από αυτές θα είσαι -λες- καλά προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσεις τον κόσμο. Μέσα από τα βιώματά σου καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα: «οι άνθρωποι είναι σκάρτοι » και επιβεβαιώνεις αυτήν την πεποίθηση σε κάθε κακή στιγμή.
Δεν ανταποδίδεις τη συμπεριφορά που πληγώνει αλλά συγκρατείς τον εκνευρισμό και καμαρώνεις για τον αυτοέλεγχό σου. Στην αναπόφευκτη σύγκριση με τους άλλους θεωρείς ότι είσαι ανώτερος άνθρωπος. Οι άλλοι εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι πλάσματα με κατώτερα ένστικτα και ανάξια εμπιστοσύνης. Ελάχιστες είναι οι φορές που αντιλαμβανόμαστε ότι στην προσπάθειά μας να προστατευτούμε από αυτούς που κατακρίνουμε, κινδυνεύουμε να γίνουμε χειρότεροι.
Είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτήν να καταλάβει ότι διαιωνίζει φθαρμένες σκέψεις και εντυπώσεις που περιορίζουν την αντίληψή της. Όταν με απόλυτη σιγουριά πιστεύει στην ικανότητά της να διαβλέπει τις προθέσεις των ανθρώπων, επαναλαμβάνει ένα φαύλο κύκλο από πανομοιότυπες σκέψεις. Δεν αντιλαμβάνεται ολοκληρωτικά τις καταστάσεις και αδυνατεί να δει από διαφορετικές πλευρές. Κάποιες φορές νιώθει να δικαιώνεται όταν ανακαλύπτει κακές προθέσεις, αλλά υπάρχουν και πολλές φορές που γίνεται άδικη. Λογικό επακόλουθο αυτής της αρνητικότητας είναι να περιορίζονται δραματικά οι αγαπημένοι άνθρωποι από το περιβάλλον της και σχεδόν να εξαφανίζονται.
Η σκέψη «αποστρέφομαι τον κόσμο για να μην έχω προβλήματα», δεν είναι λογική. Ήταν ένα ερέθισμα που στάθηκε αφορμή να δει από ένα διαφορετικό πρίσμα τους ανθρώπους. Ήταν μια στιγμή αποκαλυπτική, γιατί αντίκρισε κάτι απίστευτα σημαντικό που της διέφευγε. Όταν βρέθηκε σε έκθεση φωτογραφίας με θέμα: “μικρογραφία του φυσικού κόσμου’”, ο εικαστικός καλλιτέχνης είχε απαθανατίσει τη φύση στην απειροελάχιστη μορφή της σε φωτογραφίες με μεγέθυνση. Υπήρχαν αποτυπωμένες λεπτομέρειες από νεαρούς βλαστούς, δροσοσταλίδες, μικρούτσικα άνθη και παρά πολλά αλλά μικροσκοπικά θεματικά. Ένας απόλυτα ρεαλιστικός μικρόκοσμος που για να τον εντοπίσεις χρειαζόσουν υπομονή και παρατηρητικότητα.
Όσο πλησίαζε στα τεράστια κάδρα, τόσο αμφισβητούσε τον εαυτό της και την ικανότητά της να εστιάζει. Άνθρωποι με διευρυμένη και διεισδυτική ματιά παρατηρούσαν ότι εκείνη προσπερνούσε αδιάφορα και τότε ένιωσε ντροπή. Συνειδητοποιούσε για τον εαυτό της ότι δεν έβλεπε τόσο ευδιάκριτα όσο νόμιζε. Αντ’ αυτού είχε μια στενή και περιορισμένη οπτική. Είδε καθαρά τη δική της ανικανότητα να παρατηρεί και μοιραία συσχέτισε το γεγονός με τους ανθρώπους. Εστίαζε πάντα μόνο στα αρνητικά χωρίς να βλέπει αντικειμενικά, γιατί συνήθισε να βλέπει μονόπλευρα. Ήταν αναγκαίο να δει και τους λόγους από τους οποίους προερχόταν η κακή συμπεριφορά και να κατανοήσει το σύνολο της προσωπικότητας. Αποφάσισε ότι θα άφηνε χώρο στο μυαλό της και στην καρδία της να αποδεχτεί τις ατέλειες και τα ελαττώματα.
Είμαστε όντα με αρνητικές πλευρές αλλά αξίζουμε την εκτίμηση και το σεβασμό. Ας γίνει η ανθρωπιά, η αφετηρία στον τρόπο που σκεφτόμαστε και ενεργούμε!
Παρασκευή Φωτοπούλου