Η θλίψη του Άη Βασίλη
Στο βόρειο πόλο επικράτησε σιωπή φέτος τα Χριστούγεννα. Ο Άη Βασίλης έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Ο Ρούντολφ με την παρέα του δεν πέταξαν σε άλλες χώρες να παραδώσουν στα μικρά παιδιά τα δώρα που ζήτησαν. Χιλιάδες γράμματα διαβάστηκαν, άλλα τόσα παιχνίδια φτιάχτηκαν. Ένα προς ένα για κάθε μικρό μας φίλο ξεχωριστά. Μα παραμένουν ακόμη στο εργαστήριο των ξωτικών. Και πολύ φοβάμαι πως φέτος δε θα ταξιδέψουν.
Ο Κορονοϊός έκανε το χωριό του Άη Βασίλη να κατεβάσει “ρολά”. Και ο καημένος έχει τόσο στεναχωρηθεί. Ούτε ένα μπισκοτάκι δε βάζει στο στοματάκι του από τη θλίψη. Προσπαθεί να βρει άλλους τρόπους για φέτος στις γιορτές να δώσει χαρά στα μικρά παιδιά. Τρίβει τη γενειάδα του, μα καμία ιδέα δεν του έρχεται στο νου.
Ίσως, σκέφτεται, να στείλει εκείνος ένα γράμμα ή ένα email στους μικρούς του θαυμαστές και να τους ανακοινώσει πως μόνο για φέτος δε θα δώσουν ραντεβού. Θα τους προτείνει να φτιάξουν όμορφες χειροτεχνίες να χαρίσουν εκείνα στους γονείς τους. Να αντιστραφούν φέτος οι ρόλοι. Να γίνουν τα παιδιά οι βοηθοί του! Αφού εκείνος είναι αδύνατο να έρθει, γιατί έχουν και εκεί στα μέρη του καραντίνα, ας κατασκευάσουν τα παιδιά ό,τι τρελό έχουν στο μυαλό τους να το χαρίσουν στα αδέρφια τους και στους γονείς τους.
Με μια υπόσχεση όμως, που θα τη γράφει στο τέλος: “Υ. Γ: του χρόνου, θα σας φέρω από δύο δώρα! Το ένα θα είναι αυτό, το φετινό, που κρατάω φυλαχτό εδώ. Μάλλον, τρία δώρα! Ναι! Και μια μεγάλη σοκολάτα, που τόσο την αξίζετε για την υπομονή και την υπευθυνότητα που μας δείχνετε κάθε μέρα. Την αγάπη μου, ο Άη Βασίλης.”
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
