Απολογισμός

Το 2020 δεν ήταν καλή χρονιά. Μετρήσαμε περισσότερα δάκρυα απ’ ότι γέλια, περισσότερες λύπες απ’ ότι χαρές, περισσότερα «όχι» απ’ ότι «θέλω». Μετρήσαμε το τέλος του όταν βρισκόταν ακόμη στο ξεκίνημα του. Κι όλο περιμέναμε να φτάσει η πολυπόθητη στιγμή να το αποχαιρετίσουμε και να πάμε παρακάτω. Να αφήσουμε πίσω μας τον πόνο, σαν ένα εφιάλτη που ξεχάσαμε. Μετρήσαμε απώλειες, δε θα μιλήσω για τις οικονομικές καθώς οι ανθρώπινες ζωές είναι ανυπολόγιστης αξίας.

Χάσαμε γνωστούς, φίλους και κλειστήκαμε πίσω από μια οθόνη. Ώρες ατέλειωτες ξοδεύαμε μπροστά της, προσκυνώντας τα φωτεινά της χρώματα που σκοτείνιαζαν τις ψυχές μας. Μέχρι που η καθημερινότητά μας μετατράπηκε σε μια αποχαυνωμένη επανάληψη των επιλογών μας. Μέχρι που τα «θέλω» μας συγκρούστηκαν με τα «πρέπει» και χάσαμε το μέτρημα και τον εαυτό μας. Δύσκολα οι σχέσεις αντικαθίστανται από συσκευές, οι αγκαλιές από αυτοκόλλητα και η αγάπη μένει ανέκφραστη στα μηνύματα.

Μετρήσαμε συγκρούσεις. Συγκρούσεις με τους αγαπημένους μας, μιας που η όλη πίεση μας μετέτρεψε σε τέρατα απεγνωσμένα για κατανόηση και προσοχή που διψούν για τον εγωισμό τους. Συγκρουστήκαμε με αγνώστους και διχαστήκαμε. Τώρα που θα έπρεπε όλοι μαζί, σαν μια γροθιά να αντιμετωπίσουμε το τι μέλλει γενέσθαι, εμείς οπλιστήκαμε με προσβολές, οχυρωθήκαμε με το «έτσι θέλω» και βομβαρδίσαμε ο ένας τον άλλο. Φτάσαμε σε σημείο να μην υπολογίζουμε τον αντίκτυπο των πράξεών μας, να μη νοιαζόμαστε για τους συνανθρώπους μας, σε μια ανούσια προσπάθεια να αποδείξουμε το δίκιο(;) μας.

Γιατί δε βάζουμε νερό στο κρασί μας; Γιατί για μια στιγμή δεν αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους γύρω μας σαν όντα και όχι σαν ιδέες; Γιατί δεν προσπαθούμε όλοι μαζί να δώσουμε τέλος σε αυτή την κατάσταση που σαν αγκάθι τρυπά καθημερινά τις ψυχές μας; Όλοι θα θέλαμε να είναι απλά ένα κακό όνειρο, μια ομίχλη που θα διαλυθεί μόλις ξημερώσει. Όμως δυστυχώς, ο κίνδυνος καραδοκεί, οι εφιάλτες μας είναι πραγματικοί και τα όνειρά μας τέθηκαν σε αναμονή. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, τώρα που βρισκόμαστε στο τέλος του μαρτυρίου μας, να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τα καταφέρουμε. Όλοι μαζί. Να βγούμε από εδώ, όλοι μαζί…

Φιλίνα Ιγνατιάδου