Το όνομά σου στο παρόν

Το όνομά σου κάθε μέρα,

προφέρω σαν ποινή,

αχ, πόσο θα ‘θελα να είχαμε ζωή κοινή.

Μα όποιος κάτι θέλησε το είχε στη στιγμή,

κι αυτός που έρωτα δεν ήθελε,

σταμάτησε να προσπαθεί.

Το όνομά σου, στους τοίχους, στο δυάρι,

αποτυπωμένο σε κάθε αντικείμενο.

Ακόμη και εμένα να αλλάξω,

το όνομά σου θα κείτεται,

μέσα στο στήθος μου,

δίπλα στην καρδιά.

Το όνομά σου, λοιπόν,

είναι παρόν,

κι ας μην είσαι εδώ.

Το προφέρω με πόνο,

με ένα γνώριμο ουρλιαχτό,

          για να σε απαρνηθώ.    

Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης