“Να μη μιλάς, να μην ανακατεύεσαι πουθενά!”
Λόγια που τα συνόδευε πάντα ένταση και αυστηρότητα στη φωνή κι ένας δείκτης τεντωμένος.
Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί.
Γιατί πρέπει να σωπαίνω, αφού μπορώ να μιλώ;
Γιατί να μην ανακατεύομαι εκεί που με αφορά;
Κι αν δεν το κάνω εγώ, τότε ποιος και γιατί θα το κάνει για μένα;
Κι αν κάποιοι το κάνουν για μένα, εγώ γιατί να μην το κάνω για άλλους;
Μάτια τρομαγμένα…
Σκέψεις που γύριζαν πίσω στη μήτρα τους, να μη δει κανείς ότι γεννήθηκαν.
Επιθυμίες που αλυσοδένονταν σφιχτά με τα σωθικά σου, γιατί δεν “έπρεπε” να τις έχεις.
Αποφάσεις που σκέπαζαν τους καθρέφτες, αφού δεν είχες τα κότσια να τις υλοποιήσεις.
Και σιωπές…
Παντού ολόγυρα σιωπές!
Ευλογημένες σιωπές.
Καταραμένες σιωπές.
Σιωπές πόλεμοι.
Σιωπές παραιτήσεις.
Σιωπές δολοφόνοι της υπόστασης σου.
Σιωπές τρόμοι.
Μα κάποτε το λαβωμένο πουλί πετάει.
Αν γιάνουν οι πληγές του, ανοίγει διάπλατα τα μπαλωμένα φτερά του και πετάει!
Κι εγώ είμαι ακόμα ζωντανή.
Κι όσο είμαι θα μιλώ,
θα φωνάζω, θα ουρλιάζω το άδικο!
Γιατί κάποιες σκέψεις γεννιούνται, λέξεις και ήχοι να γεννούν.
Κι αν δε γεννούν, θηρία ντύνονται και τα μέσα σου κατασπαράζουν!
Θα μιλώ γιατί μπορώ να μιλώ!
Θα μιλώ γιατί μπορώ να σκέφτομαι!
Θα μιλώ γιατί μπορώ να νοιώθω!
Θα μιλώ γιατί μπορώ να επιλέγω και να αποφασίζω!
Θα μιλώ!
Γιατί έχω φωνή!
Κι αφού εγώ έχω φωνή,
εσύ πρέπει να την ακούς!!
Κατερίνα Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα – θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να ‘μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
