Αν θες να σου χαμογελάσει η ζωή
Ι: Είχα πάρει την απόφαση να μην το αποχωριστώ ποτέ ξανά. Θα το κουβαλούσα πάντοτε μαζί μου. Στην τσέπη του παντελονιού μου ή σε μια θήκη από τις πολλές που έχει η τσάντα μου. Κάπου τέλος πάντων. Στην ανάγκη θα το έκανα βραχιόλι και θα το έδενα γύρω από το δεξιό μου καρπό, ή θα το πέρναγα στην χρυσή αλυσιδίτσα, δώρο της μάνας μου, που έχω πάντα στο λαιμό. Το σίγουρο ήταν, ότι δε θα το αποχωριζόμουν ποτέ μα ποτέ ξανά
Μπορεί να ήτανε γλυκό σαν μέλι και να είχε το υπέροχο εκείνο χρώμα της άγριας φράουλας, μα για μένα, χρησίμευε σαν όπλο και σαν ασπίδα την ίδια ώρα. Δεν είχα ιδέα άλλωστε από πολεμικές τέχνες και ούτε ο σωματότυπός μού μου επέτρεπε να ρισκάρω μια έκτακτη και πόσο μάλιστα απρογραμμάτιστη λεκτική κατά πάσα πιθανότητα συμπλοκή που θα μπορούσε να εισχωρήσει σαν ρουκέτα μέσα στη μέρα μου και να τα κάνει όλα ρημαδιό. Αυτό από την άλλη, μου ταίριαζε κιόλας. Ήταν σαν να είχε κοπεί και ραφτεί πάνω στα δικά μου μέτρα. Έκανε τα μάτια μου να λάμπουν και φώτιζε τόσο μαγικά το πρόσωπό μου που έκανε ακόμα και τα μάγουλά μου να ανθίζουν λες και ήταν μικρές αμυγδαλιές.
Ναι, σαν ασπίδα ήταν αδιαπέραστη και σαν όπλο ήταν πάντα αποτελεσματικό. Έχοντας πάντοτε μαζί μου το χαμόγελό μου ήμουνα ασφαλής απέναντι σε όλα τα κακά. Είτε αυτά ήταν λόγια, είτε ήταν συμπεριφορές ανάρμοστες απέναντί μου, είτε πάλι ήταν η ίδια μου η διάθεση που μουντζούρωνε τον πίνακα της ζωής μου. Και εγώ τον πίνακά μου τον ήθελα και τον θέλω ακόμα φωτεινό, καθαρό και χωρίς ψεγάδια.
Λ: Μια από τις πάμπολλες προκλήσεις της σημερινής εποχής είναι να βρίσκεις λόγους να χαμογελάς. Δεν είναι εύκολη υπόθεση μιας και η άτιμη πιο εύκολα προσφέρει λόγους για δάκρυα παρά για χαμόγελα, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Όποια έρευνα και να διαβάσετε, θα διαπιστώσετε ότι το χαμόγελο ωφελεί την υγεία. Όλες μα όλες οι έρευνες έχουν καταλήξει στο ότι το χαμόγελο χαρίζει υγεία και μακροζωία στους ανθρώπους και τους κάνει να χαμογελούν.Υπάρχει μια θεωρία για το χαμόγελο που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ονομάζεται facial feedback hypothesis, ή ελληνιστί η υπόθεση της ανατροφοδότησης του προσώπου. Σύμφωνα με τους Κάρολο Δαρβίνο και Γουίλλιαμ Τζέιμς είναι η έκφραση του προσώπου που επιδρά άμεσα στα συναισθήματά μας. Στην περίπτωση με το χαμόγελο αν αναγκάσουμε τον εαυτό μας να χαμογελάσει, ακόμα και όταν διακατεχόμαστε από στεναχώρια ή θλίψη, θα νιώσουμε πιο χαρούμενοι.
Ξέρετε, η καθημερινότητα προσφέρει απλόχερα στιγμές προβληματισμού ενώ είναι σφιχτοχέρα στις στιγμές χαράς. Προφανώς δεν μπορούμε να γίνουμε παιδιά, αν και πολύ θα το ήθελα, να χαμογελάμε όλη την ώρα. Τι μπορούμε να κάνουμε; Να αυξήσουμε τις στιγμές, τους ανθρώπους και τις δραστηριότητες που μας κάνουν να χαμογελάμε. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι εφικτό, ας κοιτάξουμε τουλάχιστον αυτές τις λίγες στιγμές χαράς να μην τις υποτιμάμε και να μην τις προσπερνάνε.
Ο πρίγκιπας των φιλοσόφων, ο Ολλανδός ορθολογιστής φιλόσοφος του 17ου αιώνα Μπαρούχ Σπινόζα είχε πει ότι: «Εάν θέλετε να σας χαμογελάσει η ζωή, πρώτα χαρίστε της την καλή σας διάθεση». Δε λέω ότι είναι πανάκεια, αλλά είναι καλύτερα το πρώτο βήμα στην ανηφοριά να ξεκινά με χαμόγελο, παρά με σκυμμένο το κεφάλι και με δύσθυμη διάθεση. Σε τελική ανάλυση χρειάζεται ένα χαμόγελο ψυχής, για να θάψει ή έστω να κοιμίσει τους δαίμονες της ζωής μας και να μας θυμίσει ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί, ακόμα άνθρωποι.
Εφημερίδα Αλήθεια, 21.01.20 – Ιωάννα Πιτσιλλή, Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
