Ένοχη η καρδιά για όλα εκείνα που διαπράξαμε εξαιτίας της. Για όσα μας πλήγωσαν. Για τις αποφάσεις που πήραμε δίχως τη λογική μας. Φταίει, που όχι απλά δε μας σταμάτησε, αλλά μας ώθησε να φάμε τα μούτρα μας. Λειτουργεί ασταμάτητα και μας βάζει σε περιπέτειες μεγάλες. Είναι πεισματάρα, μα έτσι είναι αυτή! Ατίθαση μέχρι να γίνει το δικό της.
Κάποτε πήγε η λογική να τη συναγωνιστεί, μα έχασε τη μάχη μαζί της. Η ήττα της ήταν ολέθρια. Της είναι εύκολο πολύ να δίνει μια και να σου αναποδογυρίζει τη ζωή όποτε της κάνει κέφι. Αόρατος θεατής της απογείωσής σου. Χτυπάει γρήγορα και χαίρεται όταν σε βλέπει να πετάς στα σύννεφα. Τρέχει όμως να κρυφτεί όταν πέφτεις απότομα.
Γνωρίζει πως εκείνη είναι η αιτία. Ένα ελαφρυντικό έχει όμως. Σιγοκλαίει δίπλα σου όταν πονάς, δεν μπορεί όμως να σε αγκαλιάσει. Απλά ψάχνει τρόπους να σε βγάλει από τη στεναχώρια σου. Ακούραστα εργάζεται και ετοιμάζει το επόμενο βήμα της. Καμιά φορά συνεργάζεται με τη λογική, αλλά πάντα επιλέγει τη δική της απόφαση.
Ένοχη λοιπόν σήμερα, με αναστολή όμως. Τις αναγνωρίζουμε όλες τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε. Και ήταν πολλές αυτές! Μοναδικές.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
