Ανάσταση
Το φως που καις,
γιατί το καις;
Μετράς τα βράδια τις πληγές
από συνήθειας πως φταις.
Στο βήμα σου το επόμενο,
μια ανάσα θαρραλέα,
προχώρα, μάτια μου γλυκά
σε περιμένει η αυλαία.
Έρχεται η Ανάσταση,
Κυρίου και ανθρώπων,
έργο δοξασμένο,
όταν το σκότος έχει κατακλύσει την ψυχή.
Ανάσταση και φως,
διώξε κάθε τι που σε βαραίνει.
Ξέρεις στο τέλος κρίνονται
τα πάθη κι ηθική.
Το βράδυ που θα καίει
το φως σου καντήλι,
χαιρέτα με αγάπη,
την κάθε ύπαρξη.
Μοίρασε το φως σου,
για όσο διαρκεί,
κι αν σβήσει μη διστάσεις
σε ανθρώπινη αγκαλιά να κρυφτείς.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης