Μετωπική
Θα έρθεις ένα πρωί να με πάρεις με τ’αμάξι. Θα σου γελάσω πλαγιαστά και θα κάτσω στη θέση του συνοδηγού. Θα κλείσω δυνατά την πόρτα να κάνει τόσο θόρυβο που να καλύψει τη φωνή της λογικής.
Με σπασμένα τα φρένα, χωρίς ζώνη ασφαλείας, χωρίς αερόσακους, χωρίς καμία ασφάλεια θα πάμε τη βόλτα μας.
Δε θέλω εγγυήσεις πως θα φτάσουμε κάπου. Δε θέλω καν να υπάρχει προορισμός. Δε θέλω χάρτη και οδηγίες μαζί μας, με νοιάζει μόνο το ταξίδι.
Έρχομαι δίχως αποσκευές, χωρίς καμία οργάνωση, χωρίς φόβο μα με πολύ πάθος να ξεκινήσω μαζί σου για το άγνωστο.
Ξεκίνα με χειρόφρενο στην αναστροφή, πάτα τέρμα το γκάζι, χάσε τον έλεγχο και πάμε να απολαύσουμε τη μετωπική…
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
