Η Τούλα και η Φωτούλα
Ι: Θα ήταν βραδάκι Πέμπτης όταν η Φωτούλα με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας. Δυσκολευόταν να ανασάνει και οι λέξεις έβγαιναν πολύ δύσκολα από το στόμα της. «Έχει γίνει άφαντη η Τούλα», κατάφερε μέσα από τους λυγμούς της να μου πει. Έψαξα στο μυαλό μου και βρήκα λόγια παρηγοριάς. Επέμενα πως έπρεπε να κρατηθούμε από την ελπίδα και να μην βγάζουμε βεβιασμένα και άσχημα συμπεράσματα. Κλείσαμε το τηλέφωνο με τη Φωτούλα κομματάκι πιο ήρεμη και εμένα αρκετά προβληματισμένη. Η φίλη και συνάδελφός μου στο γραφείο δεν είχε παντρευτεί ποτέ και δεν είχε κάνει παιδιά. Η Τούλα ήταν η παρέα της, η ζωή της όλη. Πως θα τα έβγαζε πέρα τώρα η Φωτούλα χωρίς την Τούλα και γενικά πως θα ζούσε η μια χωρίς την άλλη; Τούλα, από το Φωτούλα. Γιατί η Τούλα είναι ένα μικρό τυφλό γατί και η Φωτούλα είναι το φως της.
Την επομένη η Φωτούλα εμφανίστηκε στο γραφείο φανερά καταβεβλημένη. Ήταν προφανές ότι είχε περάσει ένα πολύ δύσκολο βράδυ. Στις ερωτήσεις των συναδέλφων δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά της και να μιλήσει για το κακό που την βρήκε. Κάποιοι έδειξαν συμπόνοια, κάποιοι άλλοι πάλι έκαναν προσπάθειες να κρύψουν το γέλιό τους ενώ δεν έλειψαν τα ειρωνικά σχόλια του τύπου «Εδώ ο κόσμος χάνεται και η Φωτούλα το γατί της».
Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι μου επικίνδυνα. Ορκίστηκα στον εαυτό μου και στη Φωτούλα πως θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να επιστρέψει η Τούλα στο σπίτι και τη ζωή της φίλης μου. Και πράγματι, λίγες μέρες αργότερα τα καταφέραμε, καλά να είναι το facebook και μια αρμαθιά ζωόφιλοι και φιλεύσπλαχνοι γείτονες που μας βοήθησαν. Το χαμόγελο επέστρεψε ξανά στα χείλη της Φωτούλας και το γατί δεν έλεγε να ξεκολλήσει από τη ζέστα της αγκαλιάς της. Στη δουλειά, κεράσαμε σοκοφρέτες όλο το προσωπικό του γραφείου. «Τι γιορτάζουμε;», μας ρώτησαν. «Η Φωτούλα, βρήκε το φως της», είπα κορδώνοντας και απόλαυσα τη θέα που έχουν τα ανοικτά στόματα, καλά και κακά.
Λ: Ευτυχώς για τη Φωτούλα, βρήκε τη γάτα της. Διακρίνω την αγωνία σε φίλους και γνωστούς όταν χάνουν τους πιστούς τους φίλους, τη χαρά όταν τους βρίσκουν, τη θλίψη και τον πόνο όταν τα κατοικίδια φεύγουν από τη ζωή. Όταν αγαπάς τα ζώα και δένεσαι μαζί τους, μοιράζεσαι την καθημερινότητα, τα συναισθήματα, τις καλές και άσχημες στιγμές, αμέσως καταλαβαίνεις τι περνά ο άλλος που έχασε, προσωρινά ή μόνιμα, το φιλαράκι του. Το να έχεις ένα κατοικίδιο είναι τεράστια ευθύνη. Πρέπει να ζυγίσεις καλά τις δυνάμεις, τις αντοχές, τα θέλω σου πριν προβείς σε μια τέτοια κίνηση.
Το ζώο δεν είναι έπιπλο να το αφήσεις στο σπίτι ή στο μπαλκόνι με τις ώρες. Δεν είναι παιχνίδι για να το αφήσεις σε μια άκρη του δρόμου πεταμένο και να συνεχίσεις τη ζωή σου, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δεν το αφήνεις αστείρωτο αν δεν έχεις σκοπό να βρεις σπιτικό για τα παιδιά του. Στην Ελλάδα έχουμε πλήθος αδέσποτων και μεγάλο μέρος από αυτά οφείλονται στην ανθρώπινη ανευθυνότητα και αδιαφορία.
Δεν είναι κακό να μην ενδιαφέρεσαι για την αγωνία ή τα προβλήματα των ανθρώπων που ζουν με τα κατοικίδια. Εξάλλου η ενσυναίσθηση δεν είναι αρετή όλων των ανθρώπων. Είναι όμως απάνθρωπο να περιγελάς τον τρόπο ζωής τους ή τη σκέψη τους, μόνο και μόνο επειδή δεν ταιριάζουν με το δικό σου σκεπτικό. Εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει διοριστεί κανένας από μας μικρός Θεός στη ζωή των άλλων, ώστε να επικρίνει ή να κατακρίνει όσα δεν του αρέσουν ή δεν καταλαβαίνει. Στην αλυσίδα της ζωής είμαστε όλοι κρίκοι. Το δέσιμο με τα ζώα δεν είναι γούστο ή βίτσιο. Είναι έμπρακτη συνειδητοποίηση ότι όλοι, ζώα και άνθρωποι, μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά.
Εφημερίδα Αλήθεια, 18.08.20 – Ιωάννα Πιτσιλλή, Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
