Μόνο για όσα μετανιώνεις, είναι αργά

Τα χρόνια μου, μού έδειξαν ότι κάθε βήμα, είναι βήμα προόδου. Οι εμπειρίες μου, μού έδειξαν ότι κάθε βήμα είναι βήμα εκπαίδευσης. Τα λάθη μου, μού έδειξαν ότι κάθε βήμα, ανοίγει μια πόρτα αλλαγής.

Έζησα μια ανάμεικτη παιδική και εφηβική ηλικία. Τότε όμως, δεν καταλάβαινα έτσι όπως καταλαβαίνω και νιώθω τώρα, ούτε την έννοια της εξέλιξης, ούτε της εκπαίδευσης. Κάθε φορά, ήταν τέτοια η ψυχολογία που δε μου επέτρεπε να δω καθαρά, γιατί ήμουν μπερδεμένη και λύγιζα. Είτε γιατί ήλπιζα στ’ ανέλπιστα, είτε γιατί οι προσωπικές μου ανθρώπινες αδυναμίες, με έπιαναν  απ΄το χέρι και με πήγαιναν όπου αυτές γνώριζαν καλά ότι δεν μπορούσα να ξεφύγω εύκολα!

Πέρασα πολλά και – σχετικά πρόσφατα – μια πεντάμηνη μάχη με τον εαυτό μου απέναντι στο τέρας που ονομάζεται Κατάθλιψη. Μια εποχή που θέλω να θυμάμαι μόνο όταν νιώθω ότι δεν είμαι αρκετά δυνατή. Μόλις μου έρθει στο μυαλό το πώς ένιωθα, η αίσθηση του σκοτεινού κι ανήλιαγου δωματίου που είχα χώσει μέσα ολάκερη την ύπαρξή μου, εκεί, τραντάζομαι και συνειδητοποιώ πως για τίποτε δεν είναι αργά.

Αργά είναι μόνο για όσα έχεις μετανιώσει σε αυτήν τη ζωή. Μόνο εκεί δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής.

Εύη Μαυρογιάννη