Επιδέξιος, ταλαντούχος, λίγο αστείος και εξυπνούλης, γοητεύει, σαγηνεύει, κάνει κόλπα και φιγούρες, το βασίλειο τον θαυμάζει.
Κάνει τα ζογκλερικά του και στα δέκα δάχτυλά του παίζει με καρδιές ανθρώπων, τις πετάει στον αέρα, άλλοτε τις κάνει κόμπο κι άλλοτε μ’ αυτές γελάει.
Νιώθει μία σιγουριά γιατί είναι καλλιτέχνης στο να κάνει μύρια κόλπα, δείχνει να’ ναι ευτυχισμένος, μα τη νύχτα μόνος είναι, σκυθρωπός και κουρασμένος.
Στη δική του την καρδιά έχει μόνιμα μια τρύπα, έχει ένα κενό μεγάλο που δε λέει να γεμίσει, μήπως έτσι ευτυχίσει.
Κι όσο η τρύπα μεγαλώνει, τόσο η καρδιά μικραίνει, κι όλο «παίζει» τους ανθρώπους, ψέματα αληθοφανή τους λέει και σκαρώνει παραστάσεις.
Αχ, ο δύστυχος ζογκλέρ, όσο και να καμαρώνει, μέσα του βαθιά πονάει που δεν είναι ο βασιλιάς και που πρέπει με κολπάκια κι άλλες τέτοιες πονηριές να κερδίζει τις καρδιές.
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια… Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά…
