Ψυχές τεράτων

Σκοτάδια πλανώνται γύρω μου. Σκοτάδια σου λέω. Τρομακτικά, και από αυτά που δημιουργούν φόβο. Οι άνθρωποι πολλές φορές επιλέγουν εθελοντικά το σκοτάδι. Τα κρύα, βρώμικα και βρεμένα υπόγεια άνευ παραθύρου για να κρύψουν απερίσκεπτα τις επιθυμίες και να πνίξουν στα λασπόνερα τα απραγματοποίητα όνειρά τους.
Τραβούν και κρύβονται σε σκοτεινές τρύπες, κοιμούνται σε ξεχαρβαλωμένα κρεβάτια και δεν επιθυμούν να ούτε για λίγο τον ουρανό μπας και κρεμάσουν τα όνειρά τους. Τα μάτια τους επιθυμούν σκοτάδι και αποφεύγουν συστηματικά το φως. Προτιμούν το μαύρο της απομόνωσης, της εσωτερικής τους εξαθλίωσης.
Προσαρμόζονται εύκολα στη βρωμιά που τους προσφέρει η χρυσή φυλακή που έχουν εγκλωβιστεί. Συμβαδίζουν και βολεύονται με όλα αρκεί να είναι εντός μόδας και εντός εποχής. Αναζητούν συνεχώς να ακολουθούν το ρεύμα, ανεξάρτητα αν αυτό τους παρασύρει σε μονοπάτια άνευ επιστροφής από την καταστροφή τους.
Συχνά πυκνά κάνουν λόγο για ύπαρξη αόρατων τεράτων και εννοούν τους εαυτούς τους, χωρίς όμως να το παραδέχονται ότι μεταμορφώθηκαν έτσι. Όταν κοιτάζονται στους καθρέπτες, τις σπάνιες φορές που αντέχουν να το κάνουν, αναγνωρίζουν τα εσωτερικά τους τέρατα που κατοικούν μέσα τους και προσπαθούν να τα καμουφλάρουν με όμορφες, περιστασιακές εικόνες, γεμάτες ψευτιά και υποκρισία. Κρύβονται πίσω από τις σκιές των «ισχυρών», γιατί έτσι συνήθισαν, αλλά δίπλα τους δεν αντέχεις να κοντοσταθείς από την μπόχα που αναδύεται. Αν τους παρατηρήσεις καλά όλοι αυτοί που αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σε ξένα σκοτάδια που τους προσέφεραν, έχουν πρόσωπα γερασμένα, μα όχι από τα χρόνια, αλλά από τις φθηνές και αυτοκαταστροφικές επιλογές τους.
Τα χρόνια που έχουν περάσει από πάνω τους είναι λίγα, οι κακές τους όμως επιλογές αμέτρητες. Και οι αόρατοι δεσμοφύλακες του σκότους που έχουν επιλέξει, τους σφίγγουν το λουρί κάθε που παρακούν τους κανόνες τους. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πραγματικά πόσο ικανοποιημένοι αλλά ταυτόχρονα πόσο εγκλωβισμένοι είναι με αυτόν τον τρόπο που επέλεξαν να πορευτούν. Δεν τολμούν να βγουν από τους τοίχους της μοναξιάς που τους έχουν επιβάλει οι ισχυροί άρχοντες που υπηρετούν. Στερούνται βασικά πράγματα και γερνούν μονάχοι τους την ψυχή τους. Δεν της δίνουν τη σημασία που πρέπει και τη συντηρούν στο σκοτάδι.
Την έχουν κλειδαμπαρωμένοι σε φθηνά υπόγεια ανθρώπων που υποδύονται τους πλούσιους και τους σπουδαίους.
Τρομάζουν να αντικρίσουν τους εαυτούς τους στον καθρέπτη γιατί αν δουν την αλήθεια θα σιχαθούν τους εαυτούς τους από τη βρωμιά και τη σαπίλα που τους περικλείει. Μα τότε θα είναι αργά για να επιστρέψουν πίσω, εκεί που το φως και η αλήθεια βολτάρουν μέσα στις ψυχές.
Μαρύσα Παππα

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *