Απόψε έσπασα
Απόψε έσπασα. Σταμάτησα να είμαι συμπονετική με όλα τα πλάσματα και αυτός ο πόνος που ένιωσα μέσα μου με έκανε και διαχώρισα τους ανθρώπους, χωρίς να το θέλω.
Απόψε έσπασα γιατί θυμήθηκα πώς γεννήθηκα και πώς έφτασα μέχρι εδώ σήμερα. Αντίκρισα όνειρα κομματισμένα και τα θυμιάτισα.
Απόψε έσπασα και δεν κατάλαβα πώς έφτασα σε αυτό το σημείο. Θυμήθηκα λίγο τις μάχες μου, γύρισα και κοίταξα πίσω μου και τι αντίκρισα, Θεέ μου… Στάχτες, αποκαΐδια, σπαθιά γεμάτα αίμα. Τοπία βγαλμένα από ταινίες κόλασης.
Απόψε έσπασα και απόψε επανεκκίνησα τον εαυτό μου. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι αυτό; Σαν να σου ξεριζώνουν τα μέσα σου. Λες και το πιο δύσκολο πράγμα που υπάρχει είναι να επαναπροσδιορίσεις πράγματα και να γνωριστείς εκ νέου με τον εαυτό σου.
Απόψε λύγισα τα σίδερα μετά από τη βαθιά και ειλικρινή μου επιθυμία να τα βρω ξανά με το βασανισμένο μου εαυτό.
Απόψε λιώνουν οι εσωτερικοί πάγοι, σβήνουν οι φωτιές μέσα μου, τι οξύμωρο σχήμα, πάγος και φωτιά ταυτόχρονα.
Απόψε έσπασα τα δεσμά μου με το δύστυχο παρελθόν μου και στην πιο ιερή στιγμή μου, αποφάσισα να ξαναγεννηθώ κυριολεκτικά μέσα από τις στάχτες μου. Σταμάτησαν να είναι μαλακές οι γωνίες μου, και άρχισαν να κόβουν όποιον με πλησιάζει. Το συμφέρον που τόσο καιρό με πολιορκούσε δεν τα κατάφερε να με κερδίσει και να κάνει τη δίκη του παρέλαση στην ψυχή μου, δεν κατάφερε να με διαφθείρει όσο και να με πολέμησε.
Εγώ κέρδισα, έτσι σπασμένη και διαλυμένη. Το βόλεμα δεν κατάφερε να με φέρει στα νερά του και να με κάνει δούλο του. Και εκεί έσπασα βίαια τα δεσμά. Δε μου ταιριάζει τέτοια τυραννία, αρνούμαι να αναμιχθώ με έναν αλλοπρόσαλλο όχλο, χαμένο και μπερδεμένο.
Σήμερα έσπασα και ήρθα κοντά με την βαθύτερη ουσία της ύπαρξής μου. Άρχισα δειλά να αγγίζω τη ματωμένη μου ψυχή και να μην την πονάω. Έμαθα μέσα από τον εσωτερικό μου πόλεμο να γιατρεύω και να διώχνω κάθε τι που προσθέτει ομίχλη στην ψυχή μου και τη μαυρίζει.
Βαρέθηκα αυτό το μαύρο. Για την ακρίβεια δεν το αγάπησα ποτέ, απλά, για ένα μεγάλο διάστημα συμβιβάστηκα μαζί του. Συμμάχησα με το μαύρο για να φέρω μέσα μου το φως, πέρασα τις σκοτεινές του πύλες για να διασωθώ. Και ως πιστός στρατιώτης της γαλήνης και της αλήθεια πάλεψα πολύ σκληρά μαζί του για να φτάσω εδώ σήμερα.
Και ναι, αυτήν τη μάχη μου τη βάζω παράσημο στην πλάτη και προχωράω μπροστά απαλλαγμένη από το βάρος του σκοταδιού και της μαυρίλας.
Μαρύσα Παππά