Αγάπη άνευ όρων
Από παιδί σε ακολουθεί εκείνη η αίσθηση της έλλειψης. Αυτό σε επηρεάζει ανά περίπτωση μετριάζοντας τη χαρά σου, ή αυξάνοντας τη λύπη σου. Με εξάσκηση στην εσωτερική παρατήρηση έμαθες να εστιάζεις σε αυτή την αίσθηση και μετά να μπορείς να την περιγράφεις. Με τον ίδιο τρόπο που εκφράζονται και οι καλλιτέχνες, όπως αυτοί δημιουργούν τέχνη με τα συναισθήματα τους. Επικεντρώνεσαι στην ενδοσκόπηση και διακρίνεις ένα εσωτερικό κενό, κάτι σαν μια μικρή μαύρη τρύπα. Αναρωτιέσαι εάν το κενό θα συμπληρωνόταν από ένα κομμάτι, όπως ένα παζλ.
Σκέπτεσαι ότι ίσως αυτό το μικρό κομμάτι να είναι το σημαντικό. Ίσως χωρίς αυτό να νιώθεις πραγματικά ανεπαρκής. Επιστρέφεις ξανά και ξανά στην ίδια σκέψη όπως ένας ένοχος στον τόπο του εγκλήματος. Δοκιμάζεις να προσθέσεις κάτι εκεί σαν προσωρινό μπάλωμα αλλά δεν καταφέρνεις να ξεγελάσεις τον εαυτό σου με τις προχειρότητες. Αφήνεσαι να νιώθεις δυστυχής γιατί υποψιάζεσαι ότι το κενό ολοένα και μεγαλώνει. Όταν συναντάς ανθρώπους, τους θεωρείς υπερπλήρεις και χωρίς καθόλου κενά. Αυτή η διαδικασία της σύγκρισης παρ’ ότι άδικη για σένα, επαναλαμβάνεται.
Αυτές οι σκέψεις άλλοτε εντονότερες και άλλοτε πιο ήπιες δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο μέσα στο μυαλό σου. Ενυπάρχουν και πυροδοτούνται μέσα και από τις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Συχνά νιώθεις κούραση όπως ένας ορειβάτης με ένα βαρύ σακίδιο για τους ώμους του. Αναρωτιέσαι εάν μπορείς να πάρεις τον έλεγχο, εάν μπορείς να γίνεις ο κύριος των συναισθημάτων σου. Το κενό σού ψιθυρίζει ότι δεν μπορείς να το καλύψεις μόνο. Το κενό διεκδικεί, εκλιπαρεί και αναμένει την κάλυψη από τους άλλους ανθρώπους.
Εάν όμως εσύ φανταστείς τον εαυτό σου σαν έναν θεραπευτή της ψυχής με ένα πρόσωπο γαλήνιο, χαμογελαστό με ζεστασιά, με ευγένεια και τρυφερότητα; Η θεραπεία σου δε θα ήταν καθαρή, αγνή αγάπη για ολόκληρη την ύπαρξή σου και όλα εκείνα που σε πονάνε; Δε θα αντιλαμβανόσουν ότι αυτό που έβλεπες σαν κενό είναι αυτό που δεν έδινες εσύ στον εαυτό σου και όχι εκείνο που δεν πήρες από τους άλλους; Γιατί απλά κανένα δικό σου κενό δεν μπορεί να καλυφτεί από τους άλλους. Εκείνο θα παραμένει μέσα σου ατόφιο μέχρι να το αντιληφθείς και να το καλύψεις με την δική σου άνευ όρων αγάπη.
Παρασκευή Φωτοπούλου
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
