Σε ευχαριστούμε, Ιωάννα Παλιοσπύρου…
Είμαι μια γυναίκα που αγαπά την περιποίηση. Λατρεύω να ξοδεύω ώρες δοκιμάζοντας ρούχα, συνδυάζοντας χρώματα και υφές,προσπαθώντας να τελειοποιήσω τη μαύρη γραμμή που κοσμεί συχνά τα μάτια μου. Εμμονική μέχρι αηδίας. Συνήθιζα να ακυρώνω εξόδους και να μην εγκαταλείπω τη βάση μου όταν κάτι πήγαινε “στραβά”, ή μάλλον καλύτερα· όταν δεν ικανοποιούσε τα εξαντλητικά κι αδύνατα πρότυπα ομορφιάς που είχα επιβάλει στον εαυτό μου. Υπήρχαν μέρες που το πρόσωπο μου και ο χειρότερος εφιάλτης μου δεν απείχαν και πολύ μεταξύ τους. Μέρες που ο εαυτός μου αποτελούσε τον πιο στυγνό, αδυσώπητο και ανηλεή εχθρό μου. Για χρόνια πάλευα με αυτόν τον δαίμονα εαυτό μου.
Ακόμη παλεύω να ξεφύγω από το δίχτυ επιρροής μιας κοινωνίας που έμαθε μόνο να κρίνει και να συγκρίνει. Μιας κοινωνία που εξυμνεί την προσωρινή ομορφιά του σώματος και ταυτόχρονα κρύβει και αγνοεί τη σαπίλα που εξαπλώνεται στις ψυχές ανθρώπων που ποτέ δεν τόλμησαν να τα βάλουν με τον εαυτό τους. Που προβάλλουν τα αίσχη της δικής τους αδυναμίας, της δικής τους παράνοιας και της δικής τους αδιαφορίας σε αθώες ψυχές. Όπως η αθώα ψυχή της Ιωάννας Παλιοσπύρου. Η ιστορία της με συγκλόνισε από το πρώτο δευτερόλεπτο και τρόμος με κατέκλυζε κάθε φορά που έβαζα τον εαυτό μου στη θέση της. Τρόμος και δέος που παρ’ όλο που το βιτριόλι έκαψε το περίβλημά της, μέσα της άναψε μια φωτιά πιο λαμπρή από το πιο φωτεινό αστέρι του Ουρανού. Και σε μια στιγμή έγινε ο δικός μας Αποσπερίτης.
Ως γυναίκα δεν μπορώ ούτε να φανταστώ τον πόνο της Ιωάννας. Δεν μπορώ ούτε να διανοηθώ τι απάνθρωπες, σχεδόν ζωώδεις, σκέψεις πέρασαν από το μυαλό της δράστριας που κατέστρεψε μια ανθρώπινη ζωή αναγκάζοντας τη να ξεκινήσει ένα Γολγοθά του οποίου το τέλμα είναι άγνωστο. Όμως μόνο συγκίνηση και δέος μου προκαλεί η στάση της Ιωάννας, που παρ’ όλο που της στερήθηκε ένα αγαθό που τόσο εμμονικά μάθαμε να κυνηγούμε από μικρά παιδιά, εκείνη δεν τα παράτησε! Αντίθετα, με όλο της το θάρρος κατάφερε να μας διδάξει το πιο σκληρό κι αληθινό μάθημα. Η ομορφιά βρίσκεται μονάχα μέσα μας…
Παρατηρώντας τις φωτογραφίες που ανέβηκαν από τις δίκες, δεν αισθάνομαι καμία λύπηση και πιστεύω πως μιλώ εκ μέρους όλων μας. Η δύναμη ψυχής που απέπνεε ολόκληρη, ο δυναμισμός της και η διαρκής επιμονή της να τα καταφέρει, να συνεχίσει να ζει ανεξάρτητα των συνθηκών που της επιβλήθηκαν κατακλύζει με δέος κάθε άνθρωπο που βρέθηκε στο δρόμο της. Είναι όμορφη η Ιωάννα, γιατί η ψυχή της είναι γεμάτη με αγάπη. Είναι όμορφη η Ιωάννα γιατί είναι η ζωντανή απόδειξη πως δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάμε ακόμη κι αν οι δυσκολίες φαντάζουν ανυπέρβλητες.
Είναι όμορφη η Ιωάννα γιατί σε αυτή τη σκληρή και απάνθρωπη περίοδο που διανύουμε μας υπενθύμισε ότι η δύναμη και η ομορφιά δεν αποτελούν εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά γνωρίσματα ψυχής. Σε ευχαριστούμε Ιωάννα για όλα τα μαθήματα ζωής που μας παρέδωσες. Ο δρόμος σου είναι μακρύς και δύσβατος όμως ποτέ μη φοβηθείς. Δεν είσαι μόνη σου. Είμαστε μαζί σου. Η αλήθεια πάντα λάμπει στο τέλος και η δική σου ψυχή, θα είναι αέναα λαμπρή. Σε ευχαριστούμε Αποσπερίτη μας…
Φιλίνα Ιγνατιάδου
