Σου κρατάω το χέρι σφιχτά, όχι για να μη μου φύγεις, αλλά για να παίρνεις δύναμη.
Όταν βλέπω στο πρόσωπό σου μια νυχτωμένη ευτυχία, λαχταρώ να είμαι ο έρωτας που θα την φωτίσει.
Έρωτας είναι το φεγγάρι στο πρόσωπό σου.
Φωνάζει η καρδία μου και σιωπάνε, όλες οι αναστολές μου.
Γιατί η καρδιά είναι τρελή και όταν φωνάξει όλοι και όλα στέκονται προσοχή.
Με κάθε «έλα» σου, τρέχω να προλάβω, να μη χάσω δευτερόλεπτο και έτσι καταπίνω το χρόνο μαζί σου, προτού ξεγλιστρήσει.
Το φιλί σου, μου δροσίζει την ψυχή. Έχει μια προστυχιά, βουτηγμένη στην αγάπη.
Το νέκταρ των χειλιών σου, με ξεχειλίζει από ζωή και περιμένω με λαχτάρα την επόμενη φορά που θ’ ανταμώσουμε.
Τα φιλιά σου, καίνε το σώμα μου, με μία στοργικότητα και έχουν γίνει πια ανάγκη.
Το πιο γλυκό ναρκωτικό μου.
Η αγκαλιά σου, μου ανθίζει την καρδιά.
Σ’ έχω στην καρδιά μου φυλακτό. Το πιο πολύτιμο απ’ όλα. Γι’ αυτό το προσέχω, το φροντίζω και δεν το ξοδεύω σε καμία άλλη αγκαλιά.
Κάνω έρωτα στην ψυχή σου, με τα μάτια μου, αβίαστα και αγνά.
Το χαμόγελό σου ξυπνάει τις αισθήσεις μου.
Σαν με κοιτάς, ξέρω πως με αγαπάς. Τα μάτια σου δε λένε ψέματα, δε με ξεγελάνε.
Σε χαζεύω που κοιμάσαι και η αγωνία να είμαι στα όνειρά σου με παιδεύει. Έστω και για λίγο, να είμαι στα όνειρά σου θέλω.
Τα μάτια σου, είναι ο κόσμος μου όλος. Αν μια μέρα δεν τα δω, ο ουρανός μου σκοτεινιάζει. Και δε θέλω με τίποτα αυτά τα μάτια σου να σκοτεινιάζουν.
Θα είμαι εκεί, εκατό φορές στα δύσκολα.
Θα είμαι βράχος στο πλάι σου. Θα σταθώ να παλέψουμε μαζί. Σύμμαχοι παντού και σε όλα.
Και κάθε που με ρωτάς: “Και όταν εμείς τελειώσουμε πώς θα είναι οι ζωές μας;», εγώ σε κοιτάζω και άλλη ζωή δεν μπορώ να δω.
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
