Έχω ακόμα εμένα

Μπορεί να μου κλέψανε τη θάλασσα, μα έχω ακόμα τα μάτια μου.

Μπορεί να μου γύρισαν ανάποδα τη ζωή μου, μα έχω ακόμα την ελπίδα.

Μπορεί να μου πήρανε εσένα, μα έχω ακόμα τη μνήμη μου.

Ό,τι δε φαίνεται πια, δε σημαίνει κι ότι δεν υπάρχει. Ίσως να μετουσιώθηκε σε κάτι άλλο, ίσως να βάλανε εμπόδια ανάμεσά μας, ίσως απλά να θέλουν να θολώσουν το μυαλό μου.

Μα ό,τι κι αν ισχύει από τούτα, δεν υπολόγισαν ένα: την ελεύθερη, την άπιαστη και ανένταχτη ψυχή μου.
Κι όσο έχω αυτήν θα έχω τα πάντα, ενόσω αυτοί θα γελιούνται ότι μου τα στέρησαν κι ότι θα γονατίσω διαλυμένη.

Γεννήθηκα άνθρωπος και δουλειά μου είναι να κρατώ τα πόδια μου στη γη, μα και να ορθώνω το κεφάλι μου ψηλά στον ουρανό. Κι εκεί να αντικρύζω το φως και Το Θεό, να χαμογελώ και να αισθάνομαι κοντά μου όλα όσα αγάπησα και αγαπώ, κόντρα σε ό,τι και όποιον θέλησε να πιστεύω ότι δεν τα έχω πια.

Γιατί ό,τι λάτρεψες, το κρατάς φυλακισμένο και συνάμα ελεύθερο, να πλανιέται αεικίνητο και ασφαλές στους ανθόσπαρτους και ηλιοσκέπαστους λαβυρίνθους του μυαλού και της ψυχής σου.

Για πάντα!

Κατερίνα Καραμπάρη Πανταλέων

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *