Daily Archives: 28 Αυγούστου 2022

Μερικές φορές φοβάσαι μήπως πονέσεις πολύ. Μόλις πονέσεις όμως, μόλις νιώσεις το αίμα σου να παγώνει, το δέρμα σου να καίει, δε φοβάσαι πια τίποτα. Έχεις ολοκληρωτικά αλλάξει. Γίνεσαι από ένα παιδί τρομαγμένο, ένα αγρίμι ντυμένο άνθρωπος. Ποιος νοιάζεται, αν όλοι σου λένε, πως πρέπει να προχωρήσεις μπροστά και να […]

Βγάζω και απόψε τις λέξεις μου να τις πουλήσω ξεδιάντροπα, στο πρώτο πεζοδρόμιο που θα βρω. Όχι! Δε’ μου χει μείνει ντροπή, ούτε κανένα άλλο συναίσθημα. Κανένα. Δε νιώθω τίποτα πια. Ναι, τα κατάφερα τελικά. Έγινα αναίσθητος! Σκληρός και αναίσθητος όπως πάντα ονειρευόμουν. Σκληρός και αναίσθητος όπως όλοι αυτοί που […]

Είναι αυτοί που το παίζουν σκοτεινοί. Θα τους δεις να φοράνε μαύρα ρούχα, να κλείνουν τα μάτια όταν ακούν μουσική, ενώ σκέφτονται την ίδια ώρα από μέσα τους “εντάξει τα κατάφερα; πουλάω μούρη;” Είναι και αυτοί οι σκοτεινοί που έχουν χαθεί μες στο σκοτάδι τους. Μαύρισε η ψυχή τους από […]

Μ’ εξουσιάζουν δαίμονες. Αλύγιστοι βασανιστές που παλεύουν για την εξουσία μέσα μου. «Έλα, παραδώσου» σιγοψιθυρίζουν με υποχθόνια χαμόγελα. Σηκώνω το βλέμμα μου και αντικρίζω τις γελαστές άκρες των χειλιών τους ανάμεσα στο μαύρο των σκιών, στις κρυψώνες του μυαλού και στα βάθη της ψυχής μου που σουλατσάρουν κάνοντας πλιάτσικο, εκμεταλλευόμενοι […]

Σε ακούω να φωνάζεις. Μη φωνάζεις, ταράζεται η ψυχή μου. Τρέμει η καρδιά μου, ο χτύπος της γίνεται αλλόκοτος, δυνατός μα ανήσυχος. Δε μ’ αρέσει καθόλου όταν φωνάζεις. Σε εμένα δε φώναξες ποτέ σου. Με εμένα γελούσες πάντα, θυμάσαι; Γελούσαμε μαζί, θυμάσαι;  Τότε η καρδιά μου δεν έτρεμε από φόβο, […]

Έρχονται στιγμές και είναι πολλές και πυκνές, που με ανημποριά προσπαθείς να δραπετεύεις από την πεζότητα της καθημερινότητας. Αφουγκράζεσαι με ευαισθησία ό,τι έχει πνοή και δύναμη μεταποιητική, όπως τους ήχους, τα χρώματα, τα τοπία, τα συναισθήματα. Όντας δέκτης θετικός, έλκεις τις δονήσεις που εκπίπτονται και τις μετουσιώνεις σε μαγική ουσία. […]

Κι όταν σου άπλωνα στράτα σου τη ζωή μου, γη και ουρανός με έραιναν με θάματα. Στέρφα πια η γη. Άνυδρα τα ουράνια. Μαυροφορούσες θύμησες τα θάματα θρηνούνε. Αργήσαμε αγάπη μου να δέσουμε τα στέφανα. Δειλιάσαμε να πιούμε απ’ το ποτήρι της Ζωής. Κι ας ξέραμε πως μέσα του αδημονούσε […]

Σιωπή στα χείλη σου. Πονώ. Δακρύζω  και τα δάκρυα  βαφτίζονται με το όνομά σου.   Ξέρω τι θα ακολουθήσει. Ο κόσμος γύρω μου θα σβήσει. Στην πόλη θα ακούω παντού το όνομά σου.   Η πόλη είναι δικιά σου. Ο έρωτας εάλω. Και σε κρεβάτι άλλο, τα δάκρυα να γεννάς. […]

Και δεν έχω να θυμάμαι  λόγια πληγωμένα από εσένα.  Ούτε άγριες σκηνές, οργή γεμάτες.  Δε μου μίλησες άσχημα ποτέ σου, ούτε με αντικατέστησες με τον πρώτο  τυχόντα άνθρωπο που βρέθηκε  στο διάβα σου, καρδιά μου.    Δε με έβλαψες ποτέ σου,  τουλάχιστον συνειδητά.  Κι ίσως κάπου εδώ να αναρωτιέσαι: εφ’ […]

Η αρχή του κακού ήταν η αγκαλιά που δεν έλαβε από τη μέρα που γεννήθηκε. Γι’ αυτό έγινε θεριό σε κλειδωμένο κλουβί. Δεν αγαπήθηκε καν από τους ίδιους του τους γονείς. Πώς να μεγαλώσει ετούτος ο άνθρωπος λοιπόν; Ποιος να του διδάξει μέσα από τα παραδείγματα πώς είναι η αγάπη; […]

Φωτογραφικά καρέ εδώ και ώρα βασανίζουν τις σκέψεις μου. Πρόσωπα που με πρόδωσαν και με εξαπάτησαν με τον χειρότερο τρόπο ήρθαν ντυμένοι με τα καλά τους ρούχα για να με ξεγελάσουν. Μου συστήθηκαν φίλοι καρδιακοί, εισχώρησαν στην ψυχή μου, τους εμπιστεύθηκα, άνοιξα διάπλατα τα χέρια μου να τους υποδεχτώ και […]