Μια διαδρομή χιλιομέτρων και μια εμπιστοσύνη απόσταση

Οι καταστάσεις που κατά τύχη συμβαίνουν, χωρίς να είναι προγραματισμένες, είναι πάντα οι ομορφότερες. Οι ομορφότερες, όμως και οι πιο απαιτητικές ενίοτε. Θέλουν θράσος και θάρρος για να τις τολμήσεις, και τη στιγμή που πρέπει να φανούμε δυνατοί, να μη λυγίσουμε. Θέλουν δυνατό “εγώ”, με πίστη ο καθένας στον εαυτό του και ένα ισχυρό  “μαζί” το οποίο στη δεδομένη στιγμή της δοκιμασίας θα μείνει όρθιο και ακλόνητο.

Θέλει βήματα σταθερά, ατρόμητη και αγέρωχη να είναι η περπατησιά μας σε αυτήν. Θέλει να μπορείς να διακρίνεις τη μοναδικότητα του άλλου, να σου γεννά περίεργα και πρωτόγνωρα συναισθήματα, να ενεργοποιούνται οι αισθήσεις σου και ο χτύπος της καρδιάς να τρέχει με ασύλληπτες ταχύτητες. Θέλει να έχει εισχωρήσει στην ψυχή σου και να ρέει μέσα στις φλέβες σου. Θέλει να μπορείς να εμπιστευτείς μέσα σε όλη αυτή την τυχαία κατάσταση και να παραδωθείς άνευ όρων και με απόλυτη εμπιστοσύνη για να χορέψεις στους ήχους του απόλυτου έρωτα.

Να αφεθείς στα κύματά του, στη γαλήνη και τη φουρτούνα του. Να χτυπήσεις στα βράχια, να πνίγεσαι στο μπλε και άγριο βυθό του χωρίς δεύτερες σκέψεις για το αν ζεις ή χάθηκες, απλά να ταξιδεύεις μαζί του. Να προχωράς αγκαλιά με τη θετική σκέψη και με τις όποιες απώλειες. Να σε ξυπνάει η οργή, να σε αφυπνίζει ο θυμός και να σε ηρεμεί η εμπιστοσύνη. Αυτά να είναι τα όπλα σου αν έχεις την τύχη να βρεθείς πρωταγωνιστής μέσα σε αυτήν την τυχαία κατάσταση. Να οπλιστείς με υπομονή και σύνεση.

Κρυφό και φανερό χαρτί η εμπιστοσύνη σου σε αυτά που νιώθεις και διαισθάνεσαι, σε ότι εισπράττεις από πράξεις κρυφές και φανερές. Να έχεις εγκέφαλο ισχυρό και μονίμως σε εγρήγορση, έτσι ώστε να παρατηρείς και να αναλύεις στο λεπτό δεκάδες μαζεμένες πληροφορίες. Κούραση να μη νιώσεις, απλά να πορεύεσαι και δίπλα του να στέκεσαι, ακόμη και στις σκοτεινές στιγμές, σε εκείνες τις θολές διαδρομές, που θα νιώθεις, που θα ξέρεις, που θα μετράς και δε θα σου βγαίνει η σούμα και θα γνωρίζεις πως εδώ σού λείπουν κομμάτια.

Οι καταστάσεις που κατά τύχη συμβαίνουν είναι αποδεδειγμένα οι ομορφότερες, αν θέλεις να τις ζήσεις μην ψάχνεις το σκοτάδι του άλλου. Απλά να αφεθείς να το ζήσεις, στήριγμά του να είσαι. Να τον εμπιστευτείς δωρίζοντάς του εσένα, και μόνο τότε και τη στιγμή που πλέον θα πρέπει θα δεις την αλήθεια του. Κι όταν ο κύκλος αυτός, της τρικυμίας και της αγωνίας κλείσει, θα εισπράξεις τη λύτρωση ακούγοντας μια φωνή μεστή να ομολογεί: “Συχνά η ανάγκη να καταθέσουμε την αλήθεια μας, δυσχεραίνεται από παράγοντες που δεν υπόκεινται στον έλεγχό μας. Έρχεται όμως η στιγμή που η πραγματικότητά μας αποκαλύπτεται. Ικανοί όμως να τη δουν είναι μόνο αυτοί που κάποτε μας εμπιστεύτηκαν.

“Και κάπως έτσι, με νικητές πια και τους δύο, η εμπιστοσύνη δίνει τα σκήπτρα σε ένα νέο ταξίδι, σε μια τυχαία κατάσταση η οποία έλαχε να γίνει η σπουδαιότερη και ομορφότερη όλων”.

Στέλλα Α.