Μισές δουλειές στον έρωτα δε χωράνε
Βλέπεις οι άνθρωποι παρ’ ότι έχουν χαθεί σε ένα παιχνίδι εύκαιρου έρωτα…. διψάνε για αγάπη!
Διψάνε, σου λέω, και ας μην το λένε. Το κορμί τους, η καρδιά τους, όλο τους το είναι ζητάει να αγαπηθεί απεγνωσμένα.
Μα καλύπτουν τις ανάγκες τους πρόχειρα, κάτι περίπου σαν να περνάνε και σταματάνε έξω από μια αίθρια “καντίνα”.
“Γιατί”; θα μου πεις… Γιατί δεν έχουν προτεραιότητες στη ζωή τους. Δεν έχουν προτεραιότητα την ευτυχία τους.
Δεν ξέρουν τι θέλουν πραγματικά για να είναι ευτυχισμένοι.
Ξεκινούν μία σχέση είτε για να μην είναι μόνοι, είτε από ενθουσιασμό. Μα μισές δουλειές στον έρωτα δε χωράνε.
Ή θα πρέπει να δοθούν ολοκληρωτικά ή να αποχωρήσουν πριν να είναι αργά. Πριν δηλαδή τους αγαπήσουν.
Γιατί συμβαίνει και αυτό. Αν γίνει αυτό όμως είναι δύσκολο, ύστερα, να τους ξεπεράσουν.
Και δε χρωστάει κανείς να του πληγώνουν την ψυχή για μισή αγάπη.
Γουργιώτη Π. Εύη Ευδοξία
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
