Όλα ένα τεράστιο λάθος…
Μεγαλώνεις…
Κι όσο μεγαλώνεις ο χρόνος λιγοστεύει.
Κι όσο μεγαλώνεις
και λιγοστεύει ο χρόνος,
βλέπεις τα όνειρά σου
να ξεμακραίνουν κι άλλο από σένα.
Ίσα που τα θωρείς πια.
Να…
όπου να ‘ναι θα γίνουν ένα με τη σκόνη,
ένα με ‘κείνη τη θλιβερή καταχνιά
στο βάθος του ορίζοντα.
Ήταν από τα πρώτα γεννήματά σου,
στα χρόνια της αθωότητας,
στα χρόνια της ελπίδας,
στα χρόνια της αγνής πίστης στη ζωή,
στα χρόνια που χαμογέλαγες
στη σιγουριά της σκέψης
ότι τα πάντα είναι δυνατόν να συμβούν,
στη σκέψη ότι θα τα καταφέρεις!
Κι ενώ η ψυχή σου σπαράζει
που δεν μπόρεσες ποτέ να τα αγγίξεις,
να τα αγκαλιάσεις σφιχτά –
τόσο σφιχτά που να γίνουν ένα με τη σάρκα σου,
ένα με την ψυχή σου,
ένα με την υπόστασή σου ολάκερη –
εκείνα ούτε που γυρνάνε
να σου ρίξουν μια κλεφτή έστω ματιά,
να σου γνέψουν μια πλάνα υπόσχεση,
πως ίσως κάπου παρακάτω κοντοσταθούν
και σε περιμένουν…
Ίσως να νιώθουν ότι τα πρόδωσες,
ότι δεν πάλεψες γι’ αυτά.
Κι όμως…
Μόνο η ψυχή σου ξέρει πόσο μόχθησες,
πόσο εξάντλησες μυαλό, σώμα και ψυχή,
πόσες φορές έπεσες,
ούρλιαξες,
μάτωσες,
μα ξανασηκώθηκες!
Και πάλι απ’ την αρχή στις επάλξεις.
Ξανά και ξανά και ξανά.
Κι όμως πάντα ερχόταν κάτι…
Κάτι που σε διέλυε,
κάτι που σε σημάδευε,
κάτι που σε ισοπέδωνε.
Ξανά και ξανά και ξανά!
Σαν το Φιδάκι που παίζαμε
σαν ήμασταν μικρά.
Εκεί που πανηγύριζες πως έφτανες στο τέρμα,
μια λάθος ζαριά
και γύριζες πάλι στην αρχή.
Ή μάλλον στο μηδέν!
Τελικά αυτά τα παιχνίδια
μας μάθαιναν τη ζωή
και τα παραμύθια μας σέρβιραν
το ψέμα για αλήθεια…
Λάθος δεδομένα.
Λάθος συμπεράσματα.
Λάθος πορείες.
Όλα ένα τεράστιο λάθος…
Κατερίνα Καραμπάρη Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
