Ανάθεμα τα αμοιβαία…

Μη γίνεις ήλιος.
Με τυφλώνει το φως.
Με παραλύει η ζέστη.

Αστέρι να γίνεις.
Να με καθοδηγείς.
Να με προσμένεις.

Σε παρακαλώ, μη γίνεις ποταμός.
Με τρομάζουν τα ρηχά νερά.
Με στενεύουν οι όχθες σου.

Θάλασσα γίνε.
Να βυθιστώ στα πελάγη σου.
Να αποκοιμηθώ στα βιολετιά κοράλλια.

Μη γίνεις ύπνος.
Η απραξία με σκοτώνει.
Η αβεβαιότητα με τυραννά.

Όνειρο γίνε, μάτια μου.
Να φυτρώσει η ελπίδα μου.
Να γεννηθεί το φως μου.

Μη γίνεις ποτέ δικός μου!
Να μη σε πνίξει η αγάπη μου.
Να μη χαθεί ο νους σου.

Κι αν δε με θέλεις, σώπασε.

Εγώ άστρο θα γενώ·
θα σε καθοδηγώ.
Για σένα θα ακτινοβολώ.

Θα μεταμορφωθώ σ’ όνειρο,
να σε γεμίζω θάρρος.
Να θρέφω το χαμόγελο σου.

Θα γίνω εγώ δική σου!
Κι ας χαθώ στην αγάπη μου.
Κι ας με βασανίζει η αδιαφορία σου.

Σώπα αγάπη μου.
Κι αν δε μ’ αγαπάς,
μη μου το πεις.

Θα το μάθω απ’ τ’ αηδόνι.
Θα μου το ψιθυρίσουν τα κοχύλια.
Θα μου το φανερώσουν τα ζουμπούλια.

Σώπασε ψυχή μου,
μονόπλευρα θα σ’ αγαπώ.
Ανάθεμα τα αμοιβαία…

Φιλίνα Ιγνατιάδου