Στο διάβα της ζωής να φροντίσεις να παραμείνεις άνθρωπος
Έρχονται άνθρωποι και άνθρωποι, διαβάτες της ζωής τους ονομάζω εγώ.
Διαφορετικοί και αλλόκοτοι, που σε αναγκάζουν να αλλάξεις στάση ζωής.
Να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις διαφορετικά.
Παρουσιάζονται μπροστά σου εκείνοι οι άχρωμοι, οι άοσμοι, οι κενοί χωρίς νόημα και ουσία.
Γεμάτοι κόμπλεξ και υπόδουλοι της βιτρίνας και σκλάβοι της εικόνας.
Εκείνοι οι απωθητικοί, οι αντιπαθητικοί, που κουνούν το δάχτυλό τους και νομίζουν ότι είναι οι φωτεινοί παντογνώστες.
Όλοι αυτοί που λες σου βγάζουν έναν εαυτό περίεργα μονότονο και επιθετικό.
Λες και είναι βαλτοί να ακονίσουν τις πιο αιχμηρές γωνίες σου.
Κάποιες φορές, όχι πολλές συνήθως γιατί τους αντιλαμβάνεσαι γρήγορα, καταφέρνουν να σε σπάσουν για λίγο.
Και εσύ τότε απελπισμένος βουτάς στο κενό τους και νιώθεις ότι η ψυχή σου κινδυνεύει να τους μοιάσει.
Νιώθεις να κινδυνεύει όλο σου το «είναι» και αρχίζει να μουδιάζει κορμί και ψυχή.
Και τότε έρχεται η μαγικά λυτρωτική στιγμή που σταματάς να νιώθεις πόνο. Γιατί κακά τα ψέματα, κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι να προκαλούν πόνο, είναι η φύση τους έτσι.
Τα λεγόμενα παραδείγματα προς αποφυγήν.
Και τότε βρίσκεσαι στη δυσάρεστη θέση να σου τελειώνει το οξυγόνο της ψυχής σου και εσύ απεγνωσμένα να προσπαθείς να παραμείνεις ζωντανός.
Και στο τέλος μένεις ζωντανός ακόμα και αν σε στράγγιξαν.
Αφαίμαξη ελπίδας σου έκαναν, μα δεν πειράζει.
Άφησέ τους, ρίξε τους μια ματιά από μακριά και θα δεις τη δυστυχία της βιτρίνας τους.
Θα έρθει η στιγμή εκείνη που η ζωή, έτσι πληθωρική όπως είναι, θα τους «κεράσει» ένα ηχηρό χαστούκι.
Μέχρι τότε κοίτα εσύ να μην τους μοιάσεις.
Κοίτα να προσηλωθείς στον εαυτό σου, να αντικρίσεις κατάματα την εικόνα σου, έτσι όπως είναι κατεστραμμένη και διαμελισμένη.
Και φρόντισε να σε παρατηρήσεις καλά, έτσι όπως είσαι με ρωγμές και χτυπήματα, μέσα στα αίματα, τσακισμένος και απογοητευμένος.
Φρόντισε να «φυλακίσεις» τα καλά που θα σου δώσουν αυτές οι εμπειρίες και οι άνθρωποι.
Φρόντισε να κρατήσεις πάνω σου εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που σε χρίζουν άνθρωπο.
Κοίτα μη βρεθεί κανένας διαβάτης της ζωής και σε χαρακτηρίσει τέρας.
Γιατί τότε είναι που θα σιχαθείς τον εαυτό σου.
Θα εξευτελιστείς και δε θα βρεις μέσα σου καμία απάντηση για τη μετάλλαξή σου.
Και το πιο δύσκολο δεν είναι να μην αντέχεις τους γύρω σου.
Γιατί αν δεν τους αντέχεις τους διώχνεις.
Φαντάσου όμως να μην αντέχεις τον εαυτό σου…
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
