Για πάντα;
Όπου και αν είσαι,
Όποια ζωή ζεις και έζησες,
Έστω και μια φορά θα ερωτεύθηκες.
Αν πάλι όχι, εύχομαι σύντομα να το ζήσεις.
Δε ξέρω αν υπάρχει αυτό το για πάντα ή απλά είναι ένας μύθος της ζωής, αλλά τουλάχιστον για μια στιγμή θα το νιώσεις.
Θα αισθανθείς το άγγιγμα, τις λέξεις, τα λόγια, ακόμα και τις εκφράσεις του προσώπου να δεις, θα καταλάβεις τι πιστεύει για εσένα.
Κοίτα και το βλέμμα, τα μάτια.
Και αυτά κομμάτι του εαυτού είναι και μάλιστα ο πιο αληθινός καθρέφτης.
Λένε, πως, αφού η ίδια η ζωή δεν κρατάει για πάντα, πώς είναι δυνατόν οι σχέσεις των ανθρώπων να μείνουν αναλλοίωτες;
Δε ξέρω τι είναι αυτό που μας τραβάει πάντα στους άλλους…όμως, πολλές φορές είναι η δύναμη της συνήθειας που δε μας αφήνει να προχωρήσουμε αλλού.
Και εκείνη η λεπτομέρεια.
Που εκεί τους χάνουμε όλους.
Είναι ωραίο αυτό το “Για πάντα”.
Ηχεί μελωδικά στα αυτιά σου.
Δίνει πίστη, σιγουριά, ασφάλεια και μια ζωή γεμάτη ελπίδα.
Και εκεί ποντάρουμε και όλοι.
Σε εκείνη τη στιγμή.
Σε εκείνη την επιθυμία, την προσμονή, σε εκείνο το πάθος για αγάπη και για έρωτα.
Όταν είσαι ερωτευμένος δεν κοιτάς αδυναμίες και πληγές αλλά ουσία και αισιοδοξία.
Θες να φωνάξεις, να ουρλιάξεις και να αφεθείς στη μαγεία αυτή που ζεις.
Πολλές φορές, όμως αυτό το ” Για πάντα ” δεν αρκεί.
Δε ζει στο πέρασμα του χρόνου .
Δειλιάζει και παραιτείται.
Άλλοτε από αδυναμία.
Πότε από φόβο.
Και πολλές φορές και από το αίσθημα του ανικανοποίητου.
Εγώ όμως, θα συνεχίσω να πιστεύω σε αυτό το “για πάντα”.
Σε αυτή την αλλαγή που μπορεί να μας λυτρώσει.
Σε αυτό το θαύμα του Έρωτα.
Για αυτό πίστεψε και εσύ.
Και πού ξέρεις;
Μπορεί να σε επισκεφθεί σύντομα.
Καλή επιτυχία Γιάννη και Κατερίνα.
