Ανάθεμα τον έρωτα
Post Views: 3
Σε περίμενα, ξέρεις…
Έρεε ο χρόνος, άγριος ποταμός
κι εγώ στις όχθες του η τρελή
πάλευα την ορμή του.
Κόντρα στο ρεύμα του,
κόντρα σε κάθε λογική,
περίμενα εσένα…
Ναι, σε περίμενα…
Κι ας σ’ έπαιρνε,
κάθε λεπτό που πέρναγε,
ακόμα πιο μακριά.
Κι ας έβλεπα πιο καθαρά,
όσο εσύ ξεμάκραινες
κι έσβηνες την ελπίδα.
Εμμονικά εγώ εκεί,
περίμενα εσένα…
Ναι, περίμενα…
Κι ας ήξερα πως πλέον δεν πρόκειται να’ ρθείς.
Κι ας ένιωθα εντέλει ότι ποτέ δεν ήσουνα εδώ.
Χωρίς ψυχή, ο άνθρωπος
πάντα απών θα είναι…
Μα εγώ ψυχή σου χρέωνα
και θρόνο σου κρατούσα!
Με στέμμα μες στα χέρια μου
περίμενα εσένα.
Περίμενα εσένα…
Εσένα, που σαν να’ ταν κάτι αφάνταστα απλό,
αβίαστα συνέχισες το δρόμο σου.
Σα να μη με συνάντησες ποτέ,
σαν να μην πέρασα ποτέ
πάνω απ’ τη γη ετούτη.
Σα να ‘μουν ένα ψέμα…
Κι όμως περίμενα…
Με την ελπίδα για βελόνα,
χιλιάδες “ίσως” για κλωστές,
κεντούσα σταυροβελονιά το άγουρο όνειρο μου
και τ’ όνομά σου σκάλιζα με μένος
στων δέντρων τους κορμούς.
Ανάθεμα τον έρωτα
που το μυαλό σαλεύει!
Ανάθεμα και την καρδιά
που απ’ όρια δε νογά!
Ανάθεμα και δυό και τρεις,
την ώρα που ‘γινες ζωή
κι έκλεψες τη ζωή μου!
Δεν περιμένω τώρα πια…
Τίποτα δεν ελπίζω…
Η σάρκα μου νεκρώθηκε,
το αίμα έχει παγώσει,
το όνειρο κοιμήθηκε σε λήθαργο βαθύ.
Ίδιο το χρώμα την αυγή,
ίδιο σα φτάνει η δύση.
Κι ο χρόνος τρέχει αλύπητα
σε πλάνο παγωμένο!
Κι αν ξέχασες εσύ να ‘ρθείς,
στο λέω άλλη μια φορά,
εγώ δε ξέχασα ποτέ
εσένα να προσμένω.
Ανάθεμα τον έρωτα
που το μυαλό σαλεύει!
Ανάθεμα και την καρδιά
που απ’ όρια δε νογά!
Ανάθεμα και δυό και τρεις,
την ώρα που ‘γινες ζωή
κι έκλεψες τη ζωή μου!
Κατερίνα Πανταλέων
Post Views: 3
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
