Η αναμονή

Δε μου αρέσει να περιμένω.

Η αναμονή είναι ένα ατέρμονο ξεγέλασμα. Είναι σαν κουβέντες που έμειναν στο “διαβάστηκε”.

Είναι ψεύτρα και πλανεύτρα η αναμονή.

Να σε κάνει να περιμένεις και να ονειρεύεσαι.

Να ονειρεύεσαι, δίχως να ξέρεις τι κι αν πρέπει να περιμένεις, στ’ αλήθεια.

Σαν τη θάλασσα, είναι κάπως, πλανεύτρα κι αυτή.

Μαγική, στην αναμονή της, κι ασταμάτητη η ροή της.

Λόγια αναπάντητα, λόγια βουβά.

Λέξεις – βουνά σαν τα κύματα. Κρυμμένοι καημοί.

Βιασμένες επιθυμίες, στο όνομα της ελπίδας.

Ραπίσματα ψυχής, όπως τα κύματα σε φουσκοθαλασσιά. 

Δε μας αξίζουν οι αναμονές, διότι ξεχνάμε να ζούμε, περιμένοντας.