Μην ανησυχείς, εγώ ποτε ξανά δε θα επιτρέψω στη ζάλη του μυαλού μου να φέρει τη μορφή σου μέσα στο άχρωμο δωμάτιό μου.
Ποτέ ξανά δε θα αφήσω την αδυναμία μου να με οδηγήσει στα σκοτεινά μονοπάτια μιας πεθαμένης στιγμής.
Μην ανησυχείς, εγώ ποτε ξανά δε θα αναπνεύσω την οσμή σου όταν φυσάει ο αέρας σου, στο πρόσωπό .
Ποτέ ξανά δε θα ε ψάξω, μέσα στα παλια σεντούκια της αδικίας.
Μην ανησυχείς, εγώ ποτε ξανά δε θα σκεφτώ τα μάτια σου.
Ποτέ ξανά, δε θα θυμηθώ τα στολισμένα λόγια σου.
Μην ανησυχείς, εγώ, ποτε ξανά δε θα υπάρξω, ούτε καν σαν σκιά, μεσα στη νέα σου ζωή, καλά και όμορφα πλασμένη.
Ποτέ ξανά, δε θα σκεφτώ και δεν θα στεναχωρηθώ για τις ταμπέλες που μου φόρεσες.
Μην ανησυχείς, εγώ ποτε ξανά δε θα νοσταλγήσω τις ανύπαρκτες πια στιγμές μας, σ’ εκείνο το μικρό μας καταφύγιο.
Ποτέ ξανά δε θα διερωτηθώ τι κανεις, πού χορεύεις και πού βρισκεις νερό να ξαποστασεις από τις δοκιμασίες της ζωής.
Μην ανησυχείς, εγώ, ποτε ξανά δε θα κάνω βήμα πισω για να ψαχουλέψω το παρελθόν που άφησε την τελευταία του πνοή στα χέρια μου.
Ποτέ ξανα, δε θα τραγουδήσω έναν παλιό σκοπό σου.
Ξέρω πια πολύ καλα, ότι δεν ανησυχείς, αλλά, μην ανησυχεις, εγώ ποτε ξανά.
Εγώ ποτέ.
Μαρία Τσιντίδου
Δρόμος – Άννα Βίσση & ο Στέλιος Κερασιδης @ Κατράκειο / Σεπτ 21 – YouTube
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
