Πώς θα ξορκίσω τη φωνή σου;

Όταν σε άκουσα για πρώτη φορά, ένιωσα να με διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα! Το ηχόχρωμα της φωνής σου ήρθε και αναστάτωσε τη ζωή μου. Εγώ που τα είχα όλα τακτοποιημένα στα κουτάκια μου τοποθετημένα, που τα είχα βρει με τη μοναξιά μου και ήμασταν οι καλύτερες κολλητές.

Ήρθες και τάραξες τις συνήθειές μου αυτές… Αυτή η φωνή σου, παίζει στο repeat, ειδικά τη νύχτα ολόκληρη, με προκαλεί.. Κάθομαι να διαβάσω ένα βιβλίο και δε με αφήνει ήσυχη. Ακούω το αγαπημένο τραγούδι και τσουπ, να τη πάλι αυτή η αδίστακτη φωνή σου… Γεμίζει τις σκέψεις μου και με παρασέρνει σε δρόμους χωρίς επιστροφή.

Εγώ που ζούσα αποστειρωμένα… έβαλες παντού τα “μικρόβια”της φωνής σου!

Μα τώρα τι κάνουμε, μου λες; Πώς θα ξορκίσω τη φωνή σου; Σκέφτομαι πως ό,τι αγγίζω έχει λίγο από των ματιών σου το χρώμα. Έχει λίγη γλύκα από το χαμόγελό σου. Έχει λέξεις βγαλμένες από τη θεϊκή φωνή σου. Όλα αυτά τα περικλείεις όμορφα μέσα στην απροσπέλαστη αγκαλιά σου. Εκεί που κανείς δε με ακουμπά παρά μονάχα εσύ! Μα όλα αυτά που σκέφτομαι, ανήκουν στη φαντασία μου και η παραδοχή της αλήθειας μου μπροστά σου θα ήταν η ήττα μου.

Μου λες; Πώς θα ξορκίσω τη φωνή σου;;

Σοφία Βλάχου