Το τρέξιμο της αρκούδας

Οκ. Το κατάλαβα αυτό. Το καλοκαίρι πάει, μας τελείωσε. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Θα πέσει φωτιά να με κάψει. Ωραία πέρασα. Δεν μπορώ να πω. Και διακοπές πήγα, και τα μπάνια μου έκανα, και βιβλίο καινούργιο έγραψα (πάντα έχω έμπνευση, δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό) και “όλα καλά, όλα ανθηρά” που έλεγε και ο παππούς μου ο Κωνσταντίνος.

Τώρα όμως, από εδώ και πέρα δηλαδή, τα πράγματα ζορίζουν λιγάκι. Μη φανταστείς. Όσο πατάει ο ελέφαντας. Το πρόγραμμά μου είναι φουλ. Ναι, κι εμείς οι συγγραφείς έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε στην καθημερινότητά μας. Τι μας περάσατε; Για τίποτα τεμπέληδες;
Πρώτα από όλα ξεκινάω σχολείο. Σοκ; Σοκ! Στις έντεκα του μήνα. Μαζί με όλα τα καλά παιδιά. Μεγάλη απόφαση πήρα, το ξέρω, αλλά θα τα καταφέρω γιατί είμαι αισιόδοξο αγόρι και πάντα σκέφτομαι θετικά. Επίσης αν βάλω έναν στόχο – όποιος και να είναι αυτός – τον πετυχαίνω και πολύ χαίρομαι γι’ αυτό!

Έπειτα, ψάχνω για πρωινή εργασία σε κάποιο βιβλιοπωλείο αν αυτό είναι δυνατό. Το ότι αγαπώ τα βιβλία πιστεύω ότι είναι γνωστό τοις πάσι. Έλα μια επίσκεψη στο σπίτι μου να δεις τη βιβλιοθήκη μου και θα καταλάβεις. Νομίζω ότι θα μου ταιριάζει γάντι. Και δε θα κουράζομαι κιόλας. Και θα έχω και χρόνο για να διαβάζω τα μαθήματά μου. Σωστά; Σωστά.

Και συνεχίζω. Τα Σαββατοκύριακα κάνω παρέα στην κυρία Όλγα, τη μαμά της κολλητής μου της Σοφίας, η οποία είναι και πολύ προχώ άτομο λέμε. Πίνουμε τα καφεδάκια μας, τρώμε παρέα και περνάμε πάρα πολύ ωραία. Λέμε τα δικά μας. Έχουμε δικό μας κώδικα επικοινωνίας.

Και το τρέξιμο συνεχίζεται, και συνεχίζεται, και συνεχίζεται. Και ας μην έχω δει ποτέ στη ζωή μου αρκούδα να τρέχει. Και ας με κυνηγάνε οι ώρες, τα λεπτά αλλά και τα δευτερόλεπτα.

Υγεία να υπάρχει, φίλοι μου. Να χαμογελάμε γιατί είναι μεταδοτικό και μας κάνει και καλό. Να μην γκρινιάζουμε με το παραμικρό και να αναζητάμε την ευτυχία σε μικρά και απλά πράγματα και ας μην είναι πράγματα!

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης