Γιατί γράφω;
Σίγουρα υπάρχουν οι σκέψεις κάποιων, ποιος είναι πάλι αυτός που το παίζει συγγραφέας; Προσπαθεί να κερδίσει αναγνωρισιμότητα παριστάνοντας τον σοφό;
Ματαιόδοξος και ψωνισμένος;
Όχι, δεν είμαι τίποτα από όλα αυτά, μέχρι πρόσφατα δεν είχα σχέση με το γράψιμο, ειδικά των συναισθηματικών κειμένων.
Αυτό παρουσιάστηκε ως μια ανάγκη βαθιά.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ψυχικά εγκλωβισμένος για διάφορους λόγους, πνίγεσαι και καταρρέεις γιατί το συναίσθημα δεν ελέγχεται και ψάχνεις διεξόδους.
4 Φεβρουαρίου 2018, εγώ πέθανα.
Εντελώς ξαφνικά έφυγες από την ζωή μου, αποφάσισες να εξαφανιστείς!
Άθελα σου όμως, πήρες μαζί σου την ψυχή μου…
Το αίσθημα της κενότητας κύλισε μέσα μου και με σκότωνε αργά και βασανιστικά.
Δεν έτρωγα, κατάντησα σκιά του εαυτού μου, περιμένοντας να σε αντικρίσω ξανά.
Μέρα με την μέρα κατέρρεα πιο πολύ, δεν με ένοιαζε ο εαυτός μου γιατί ήμουν νεκρός!
Η πίεση αυτή με ανάγκασε όλες αυτές τις σκέψεις μου να τις εξωτερικεύσω, σημειώνοντας τες οπουδήποτε, όπως και ότι αισθανόμουν.
Έσκαγα!
Όλα αυτά τα συναισθήματα με έπνιγαν γατί σε αγάπησα και σε αγαπάω ακόμα όπου και αν είσαι!
Ίσως η κενότητα της ψυχής αναπληρώνεται με το γράψιμο.
Πλέον δεν είμαι ο ίδιος που είχες γνωρίσει.
Την μέρα που σε έχασα πέθανα.
Μια συγγραφική μηχανή χωρίς ψυχή, αναλύει ότι ένιωσε και την σκότωσε.
Έχουν περάσει 7 μήνες και η λογική λέει πως η ζωή συνεχίζεται.
Ο χρόνος έχει επινοηθεί από τους ανθρώπους και δεν γιατρεύει.
Το συναίσθημα είναι έμφυτο και δεν μπαίνει σε χρονικά πλαίσια.
Η ελπίδα πως θα σε ξαναδώ με σκοτώνει μέρα με την μέρα πιο πολύ.
Όχι….
Δεν γίνεται και δεν το πιστεύω πως δεν θα ξαναμιλήσουμε.
Θέλω πίσω την ψυχή μου.
Ήσουν η καλύτερη μου φίλη και μακάρι να μην σε είχα ερωτευτεί, δεν έφταιγα εγώ αλλά σε θαύμαζα, κάθε στιγμή ήταν όνειρο μαζί σου, σε εξιδανίκευσα, ένιωσα!
Σε αγάπησα γιατί ήμουν ο εαυτός μου.
Όσο και να προσπαθείς δεν θα σκοτώσεις αυτήν την αγάπη.
Δεν έχεις το δικαίωμα να γίνεις ο δήμιος για κάτι τόσο όμορφο.
Εσύ με έκανες να γράφω, δεν έχω ταλέντο αλλά ανοιχτές πληγές.
Εσύ με έκανες να φιλοσοφώ την ζωή, δεν είμαι σοφός αλλά πονάω πολύ.
Δεν με νοιάζει που εξαφανίστηκες, δεν σου κρατάω κακία, εγώ έφταιξα που υποσυνείδητα σε πίεσα.
Αχ να ερχόσουν πίσω…
Από εκεί που έκανα το λάθος να σε ερωτευτώ.
Αχ να γύριζα τον χρόνο πίσω και να τα διόρθωνα!
Μου λείπεις σαν άνθρωπος, σε παρακαλώ μην με τιμωρείς άλλο.
Σε έχω ανάγκη στην ζωή μου γιατί εσύ είσαι η ψυχή μου.
Σε χρειάζομαι γιατί σε αγαπάω
Γεννημένος το 1983 στην Αθήνα, έχω σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων και εργάζομαι ως ελεύθερος επαγγελματίας τον τελευταίο χρόνο, έχοντας αποκτήσει εμπειρία 8 ετών ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα. Το γράψιμο για μένα είναι αποφόρτιση συναισθημάτων που συντελεί στην ψυχική ηρεμία! Μια μορφή ψυχοθεραπείας, μια προσπάθεια αυτογνωσίας! Όλα τα κείμενα στο «μεταξύ μας» είναι απλά, μιλώντας στην ψυχή του αναγνώστη, δεν είναι απρόσωπα και ο καθένας μπορεί να τα νιώσει, όλα αυτά το κάνουν να ξεχωρίζει από τους παρεμφερείς ιστότοπους. Μεταξύ μας, σας ευχαριστώ που ήρθα στην υπέροχη παρέα σας!
