Μεγάλο θράσος απέκτησαν τα λόγια

Μεγάλο θράσος απέκτησαν τα λόγια, σήμερα

κι άρχισαν ν’ αραδιάζουν,

ασυναίσθητα,

γράμματα στη σειρά,

σχηματίζοντας λέξεις με νοήματα

ανύπαρκτης σημασίας.

 

Τα νοήματα,

απλώνουν τα δίχτυα τους

στα καμμένα απ’ την αλμύρα,

νερά των θαλασσών,

παλεύοντας, εγωιστικά, να ψαρέψουν

τους κρυφούς θησαυρούς της.

Θησαυρούς που μόνο τα δικά της νερά

έχουν γευτεί τη λάμψη τους,

έχουν ακούσει τις μυστηριώδεις ιστορίες τους.

Γι αυτό κρατούν καλά κρυμμένους στους βυθούς της.

 

Κι η θάλασσα,

φοβισμένη απ’ τις απρόσμενες, παράξενες έννοιες των λέξεων

διστακτική από τα άγνωστα δίχτυα

– Είναι που γεύτηκαν στο παρελθόν τα νερά της, όμοιά τους και ήταν όλα βουτηγμένα στο ίδιο εκθαμβωτικό κόκκινο χρώμα,

με την ίδια, περίτεχνη πλέξη-

μαζεύει τα νερά της,

μην παρασυρθούν από το τέλειο ψέμα

και βουτήξουν στις λέξεις.

 

Κι έτσι,

έρχεται τότε το θράσος και γεννά την “αλήθεια”

Οι δυνατές λέξεις και τα νοήματα

που πλέκουνε με μαεστρία τα δίχτυα,

νύχτα – μέρα.

Τα πονηρά δίχτυα

που περικυκλώνουν τα νερά της θάλασσας.

Να μην βρίσκουν καμιά διέξοδο από αυτά.

Να τους παραδίδουν, απλόχερα,

τους θησαυρούς της.

 

Μεγάλο θράσος απέκτησαν τα λόγια, σήμερα

ώστε οι λέξεις τους να εκπέμπουν,

με τόση ευκολία μελωδίες,

σε μία θάλασσα που δε ζήτησε ποτέ

να νιώσει τους παλμούς των ήχων τους.

 

Μα σαν αντιληφθούν ότι απέκτησαν

 καινούριο ακροατή,

τότε, αμέσως σταματούν τη μουσική

κι αποχωρούν,

αφήνοντας τη θάλασσα να κυματίζει άγρια

από την τρικυμία που προκάλεσε

η δική τους μελωδία.

Ελίνα Δερμιτζόγλου