Ποτέ δεν είναι αργά να δεις το φως μέσα στο σκοτάδι κι αυτή είναι η στιγμή σου

 

Είχες ήδη χαράξει μια πορεία στη ζωή σου και ξαφνικά έρχεται η ανατροπή.

Από πού να το πιάσεις τώρα και από πού να πιαστείς συνάμα κι εσύ; 

Αλλιώς τα φανταζόσουν βλέπεις κάποτε κι αλλιώς σου ήρθαν τελικά. 

 

Κι εκείνες τις στιγμές της ανατροπής, έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου 

και την καρδιά σου από τη θέση της. Όλα σε πλήρη σύγχυση. Ένιωθες να βυθίζεσαι αργά και βασανιστικά, σαν να ήσουν παγιδευμένη σε κινούμενη άμμο. 

Σκέψεις κι αντιδράσεις εναλλάσσονταν με ταχύτητα που μόνο τον πανικό που βρισκόσουν δήλωναν και οι κινήσεις σου σπασμωδικές και απελπισμένες.

Τα ξεσπάσματά σου, άλλοτε βουβά κι άλλες φορές πάλι, φωνάζοντας με όση φωνή σου είχε απομείνει, τα γιατί που σε έπνιγαν. 

 

Κάπου εκεί, μέσα σε όλη αυτή την παράνοια που ένιωθες να ζεις, αργά ή γρήγορα, σίγουρα θα ευχόσουν να μπορούσες να γύριζες το χρόνο πίσω. Με την ελπίδα να δώσεις αυτή τη φορά χώρο και χρόνο, σε εκείνον που εις γνώση σου άφηνες πάντα τελευταίο. 

Να είχες μία ευκαιρία ακόμα ίσως. 

Στ’ αλήθεια όμως, την χρειαζόσουν; 

 

Έλα τώρα! Σκέψου το λίγο ψύχραιμα και πες μου ειλικρινά, έτσι όπως τώρα πια μιλάμε δυο μας. Δίχως κανέναν φόβο ή δισταγμό. Δίχως αναστολές και με τη νηφαλιότητα που σου χάρισε το πέρασμα του χρόνου. 

Αν γύριζες στ’ αλήθεια το χρόνο πίσω, τι θα επέλεγες να αλλάξεις από εσένα; 

 

Τον τρόπο που έμαθες να βλέπεις τους ανθρώπους από παιδί;

 

Τα συναισθήματά σου απέναντι σε εκείνους που ξεχώρισες με τον φόβο μην τυχόν και πληγωθείς κάπου παρακάτω;

 

Τα λάθη σου, τις υπερβολές σου, τις σιωπές σου μήπως;

 

Τι από όλα αυτά ή μήπως όλα;

 

Κι αφού τα λέμε ξεκάθαρα πια, θέλεις να σου απαντήσω;

Ακόμα κι αν αυτό μπορούσε να συμβεί, τίποτα δεν θα άλλαζες τελικά, γιατί τώρα γνωρίζεις πως αν το έκανες, 

δεν θα ήσουν εσύ τότε. 

Όπως γνωρίζεις πια και ότι δεν θα είχες γίνει τώρα ο άνθρωπος που είσαι σήμερα. Με όλα του τα προτερήματα και όλα τα ελλατώματα που έχει ένας φυσιολογικός άνθρωπος. 

 

Μπορεί ο χρόνος να αφήνει σε όλους μας τα σημάδια του και δεν αναφέρομαι φυσικά σε αυτά που αφορούν την εμφάνιση, αλλά σε όλα εκείνα που γεμίζουν αμυχές την ψυχή, όμως αν γυρίζαμε το χρόνο πίσω, δίχως να βιώσουμε αυτά που είναι γραμμένα για εμάς, δεν θα είχαμε ανακαλύψει ποτέ τη δύναμη ψυχής που κρύβουμε και δεν θα είχαμε πιστέψει ούτε στο ελάχιστο στον εαυτό μας και στο δικαίωμά να ονειρευόμαστε το καλύτερο, να ζούμε που να πάρει και λίγο για μας. 

 

Άσε λοιπόν το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Πανίσχυρος μα και καταλυτικός είναι για όλους και το ξέρεις πια. Άστον να σου δείξει πως αυτά που δεν έζησες εκεί πίσω στο παρελθόν σου, ίσως σε περιμένουν κάπου παρακάτω.

Ότι έγινε, έγινε κι ότι πρόκειται να συμβεί, ίσως να βρίσκεται στην επόμενη στροφή. 

Τώρα γνωρίζεις, το πέρασμα του χρόνου σου έδειξε άλλωστε, πως ήταν τελικά και ο καλύτερός σου σύμμαχος για να αποδεχτείς τις αδυναμίες σου και να τις μετατρέψεις σε δύναμη δημιουργική με αποδέκτη επιτέλους εσένα και όσους σε αγάπησαν μαζί με αυτές.