Αγαπώ σημαίνει εμπιστεύομαι;

Μα πως μπορείς να λες πως αγαπάς έναν άνθρωπο και να μην τον εμπιστεύεσαι;

Κοίταξα βιαστικά το ρολόι μου, ούτε αυτό δεν εμπιστεύομαι σκέφτηκα.

Που να εξηγώ…

 

Την αγάπη την νιώθεις μα την εμπιστοσύνη την χτίζεις, ήθελα να τους φωνάξω.

Απομακρύνθηκα χωρίς να απαντήσω.

 

Αφήνω τους ανθρώπους καιρό τώρα να μπαινοβγαίνουν στην ζωή μου. Να έρχονται, να απομακρύνονται, να εμφανίζονται ξανά.

Σε κανέναν δεν μοίρασα ρόλους.

Άφησα εκείνους να επιλέξουν τον ρόλο τους στην δική μου παράσταση.

Κάποιους δεν τους άντεξε το σανίδι.

Κάποιοι πάλι ,ήταν μόνο για πρεμιέρα.

Όσοι έμειναν, όσοι έφυγαν, το έκαναν για τον ίδιο ακριβώς λόγο, την εμπιστοσύνη.

Όσοι έφυγαν, κατάλαβαν πότε την έχασαν.

 

Έχω τον δικό μου τρόπο να το δείχνω.

Αργώ να ξεχωρίσω τους κατατρεγμένους από τους αχόρταγους, μα όταν το κάνω, η παράσταση τελειώνει.

 

Για μένα, σταματώ να εμπιστεύομαι, δεν σημαίνει σταματώ να αγαπώ.

Απλά καταλαβαίνω πότε εξυπηρετώ σκοπούς , πότε με χρειάζονται και πότε με αγαπούν.

Έτσι, αυτοί που σταματώ να εμπιστεύομαι, μα συνεχίζω να αγαπώ, αλλάζουν ρότα!

Έχω μάθει καλά πως στην ζωή δεν έρχονται όλα όπως τα έχουμε υπολογίσει.

Μια ανώτερη δύναμη που άλλοι ονομάζουν Θεό, άλλοι σύμπαν, άλλοι Θεία δίκη, έρχεται να διορθώσει τα άσχημα.

 

Όποιο όνομα και αν έχει, ακόμα και αν αργεί ,τα ισορροπεί όλα.

Που να εξηγώ λοιπόν…

Παρατηρώ απλά.

Συνήθως στην ζωή μας, με πολύ πόνο, έρχεται η ώρα εκείνη του χρειάζεται να «κουμπώσουμε» τον εαυτό μας.

Κάπως έτσι τον προστατεύουμε.

Όμως ουδείς τέλειος, ουδείς αλάνθαστος.

 

Εμπιστεύομαι, σημαίνει απελευθερώνομαι. Εκθέτω τον εαυτό μου. Διώχνω τον φόβο.

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που η εμπιστοσύνη είναι «γένους θηλυκού» και ενικού αριθμού.

Είναι μία και μοναδική.

Για να εμπιστεύεσαι, δεν χρειάζεται πάντα να αγαπάς.

Η εμπιστοσύνη είναι απόφαση, όχι συναίσθημα, γεννά όμως συναισθήματα.

Όπως αυτό της αγάπης, γιατί στην αγάπη και στην εμπιστοσύνη, ρισκάρεις.

Όμως, μπορεί να έρθει η στιγμή που θα πάψεις να εμπιστεύεσαι ένα πρόσωπο, χωρίς να πάψεις να το αγαπάς.

 

Η εμπιστοσύνη εμπεριέχει το συναίσθημα της πίστης. Βαδίζει σιμά με την ειλικρίνεια.

Η αγάπη εθελοτυφλεί πολλές φορές. Θολώνει την σκέψη και εκεί οι άνθρωποι κάνουν το μεγαλύτερο λάθος.

Πληγώνονται, απογοητεύονται και δυσκολεύονται να πιστέψουν ξανά τους ανθρώπους.

Έτσι, νομίζουν πως ο τοίχος που χτίζουν γύρω τους θα τους προστατεύσει από το επόμενο λάθος.

Τι τραγικό λάθος!

 

Δεν θυμάμαι να έπαψα να τρέφω συναισθήματα για όσους κλόνισαν την πίστη μου σε αυτούς. Δεν θυμάμαι να σταμάτησα να τους αγαπώ.

Απλά μάζεψα το απλωμένο μου χέρι.

 

Δεν θυμάμαι να μην έτρεξα όταν το ζήτησαν. Μα πλέον έπρεπε να το ζητήσουν και όχι να το προσφέρω.

Δεν σταμάτησα να αγαπώ, επειδή σταμάτησα να εμπιστεύομαι.

Όμως άρχισα να αγαπώ και εμένα!

 

Η ζωή δεν άλλαξε ποτέ πορεία επειδή κάποιοι της γύρισαν την πλάτη.

Προχωρά μπροστά!

 

Κάθε πρωί που ανοίγω τα μάτια, θυμάμαι το παρακάτω:

 

«Να τους αγαπάς όλους, να εμπιστεύεσαι λίγους, να μην βλάπτεις κανέναν»

Γουλίαμ Σαίξπηρ

Μαρία Βουζουνεράκη