Guest Μεταξύ μας

Πόσος χρόνος χρειάζεται να στήσεις μια “ζωή” και να την αποδομήσεις; Πόσα λεπτά χρειάζονται να κάνεις την αρχή τέλος; Ένα τέλος που θα ‘ναι η...

Να ξεσκαρτάρεις τη ζωή σου, λένε, να ξαλαφρώσεις, να κάνεις χώρο να χωρέσουν νέες συνθήκες, νιόφερτες καταστάσεις, αισθήματα και συναισθήματα που καθυστερημένα ήχησαν και πολιορκούν...

Αγαπώ τις μαυρόασπρες φωτογραφίες. Τις βραχνές φωνές. Τους ώμους. Τα θλιμμένα μάτια. Τη φθινοπωρινή βροχή. Τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν χωρίς καν να το προσπαθούν. Τους...

Τώρα; Μη με ψάξεις. Έχω μπει σε βαθιά νερά, μην προσπαθήσεις να με φτάσεις. Θα σε καταπιεί το νερό. Το ξέρω και είναι κρίμα. Άλλωστε,...

Ένα ξωκλήσι έχω στήσει στην καρδιά μου. Κάθε νύχτα ανάβω τα καντήλια του και με βαθιές μετάνοιες προσκυνώ τα προσωπεία των φόβων μου στα εικονίσματά...

18.7.23. 00:04 Κάθε βράδυ στάζουν τα δάκρυα του άστρου σου στης κεφαλάς μου το μαύρο. Έτσι κι εγώ απόψε είπα να μείνω ξάγρυπνη να τ’...

Αγαπημένη μου Αλίκη, Σου γράφω απο τη χώρα που κάποτε κατοίκησες. Πάει καιρός από τότε. Ξέχασες εδώ κάτι δάκρυα, το μαύρο καπέλο του τρελολαγού και...

Κάθε νύχτα κι ένας νεκρός άντρας πλαγιάζει δίπλα μου. Εδώ και χρόνια αφήνω κενό το χώρο στο διπλανό μαξιλάρι. Έρχεται πάντα την ίδια ώρα. Την...

Συγχώρα με, Θεέ μου, που δεν αφέθηκα να γίνω βορράς για τα θηρία που ολημερίς τριγύρναγαν ζητώντας ακόρεστα να χορτάσουν την πείνα τους με μένα....

Γλυκέ μου, Οδυσσέα, σου γράφω από τη μακρινή χώρα που επέλεξα να ζήσω. Μακριά από όλους αυτούς που σκοτώνονταν στο όνομά μου. Αυτός ο πόλεμος...

Είναι γνωστή η αξία, ο προορισμός του θ ε μ έ λ ι ο υ   λ ί θ ο υ, όπου επάνω του στηρίζεται ένα ολόκληρο...

Με προσκάλεσε η αστροφεγγιά σε συνεστίαση. Η Πούλια, ο Αυγερινός, η Μεγάλη Άρκτος με την κόρη της, ήταν όλοι εκεί. Θύμισες τσιμπολογούσαμε και τις κούπες...

Πλησίαζαν μεσάνυχτα! Οι αναμνήσεις τον έπνιγαν. Αδιαφόρησε για τις εσωτερικές συγκρούσεις, ενστικτωδώς  οδηγήθηκε στον υπολογιστή του. “Η δικιά μου” έγραφε η σελίδα με το καταχωρημένο...

Μυρικασμοί ατέλειωτοι. Αναμασημένες σκέψεις. Φεύγουν, ξανάρχονται, επεξεργάζονται, αναλύονται τόσο ώστε να μένουν στεγνές. Μένει η πρώτη ύλη. Συντροφικότητα. Είναι άραγε τόσο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή...

Γύρισε βαριεστημένα τα κλειδιά στην πόρτα, έβγαλε τις άβολες γόβες και μαζί όλο το dress code της δουλειάς και αφήνοντας απ’ έξω τον πολυφορεμένο ρόλο...

Μιας και οι ψυχές αφέθηκαν ελεύθερες στη γη Και όμορφα, σοφά κορμιά τις συνόδευσαν εκεί Όλες οι εμπειρίες φαντάζουν σαν μαγεία Όλες οι αναμνήσεις γίνονται...

Η εικόνα ενός παιδιού να κλαίει είναι γνώριμη και συνήθως εμφανείς οι λόγοι! Σπαράζει και η Παναγιά όμως με την εικόνα ενός παιδιού, όταν δακρύζει...

Παιδιά που δεν προλαβαν να ονειρευτούν, να ζήσουν, να ερωτευτούν, ούτε καν να πουν ενα ύστατο αντίο τους αγαπημένους τους. Παιδιά που έλιωσαν μαζί με...

– Ένα ποτηράκι ακόμα και θα φύγω, υπόσχομαι! Είχε αφυδατωθεί η διάθεσή του για ζωή, περισσότερο απ’ το κορμί του. Φιλικός του χώρος, περιβάλλον αποδοχής,...

Η Ευσταθία μπήκε προσεκτικά στο δωμάτιο. Δεν ήθελε επ’ ουδενί να τον ξυπνήσει. Τα μάτια του ήταν κλειστά. Το πρόσωπο άγγιχτο, παγωμένο, στραμμένο προς το...

Δυο μίλια από το νησί, στη μέση του πελάου, βράχος θεόρατος υψώνεται πάνω από το νερό, κοφτερός και απότομος. Κι όπως λούζεται στο φως του...

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πολλοί ασχολούμαστε με απολογισμούς, ισολογισμούς, οριστικοποιούμε τον προϋπολογισμό μας για την επόμενη χρονιά και πολλά άλλα, εξίσου ενδιαφέροντα!   Κάποιοι μένουν...

Κοίτα πίσω απ’ τα σύννεφα Υστερα μου λες πως καταλαβαίνεις τη ζωή… Πώς να σε πιστέψω; Αφού δεν αντικρύζεις την ψυχή σου και αδυνατείς να...