Λίνα Κατσίκα

Ήμασταν – δεν ήμασταν 16, θυμάσαι; Τρέχαμε στη χιονισμένη πλαγιά και βυθίζονταν τα πόδια μας μέχρι το γόνατο στο χιόνι. Παίζαμε χιονοπόλεμο και μ’ άφηνες...

Περιμένω στη στάση το λεωφορείο, όταν νιώθω ένα σκούντημα. Μια ηλικιωμένη, που κάθεται στο παγκάκι πίσω μου, μου δείχνει την κενή θέση δίπλα της. Αρνούμαι...

Σήμερα ο ουρανός από ώρα είχε γεμίσει μαύρα σύννεφα που όλο και πύκνωναν και ‘στριμώχνονταν’, προμηνύοντας το ξέσπασμα καταιγίδας. Ο ήλιος έριχνε τις τελευταίες του...

Θέλω τον έρωτα τρελό, αλήτικο. Αυτόν που κόβει ανάσες και ‘λύνει’ γόνατα. Δόσιμο ολοκληρωτικό, απόλυτη παράδοση. Αιχμαλωσία αισθήσεων, υποδούλωση μυαλού. Να ‘καίγεσαι’, να χάνεσαι, να...

Θέλω να βγάλω μια φωνή δυνατή, μια κραυγή. Ν’ αδειάσουν τα σωθικά μου σκοτάδι. Να φύγει αυτή η μαυρίλα που φώλιασε στην ψυχή μου και...

“Μαμά πείνασα”, “Μαμά χτύπησα το πόδι μου”, “Μαμά κρυώνω”. “Μαμά πάρε με αγκαλιά”. Από πόσες τέτοιες φωνούλες κι άλλες πολλές ακόμα νιώθω τον απόηχό τους...

          Ένα ταξίδι θέλω. Ένα ταξίδι. Χωρίς αιτία, δίχως συγκεκριμένο προορισμό. Απλώς να φύγω. Δυο τρία πράγματα στο σάκο, ένα χαμόγελο για «πανωφόρι», τα κλειδιά...

  Σου γράφω. ¨Αγάπη μου¨, ξεκινάω, μα την ίδια στιγμή σκίζω τη σελίδα. Έπειτα κι άλλη, κι άλλη. Έχω γεμίσει το πάτωμα με τσαλακωμένες σελίδες....

Βάδιζα στην Αγίου Δημητρίου θαυμάζοντας τα «γκράφιτι», όταν μου τράβηξε την προσοχή ένα ποστ με μεγάλα γράμματα. «Βασούλα μου, σ’ αγαπάω», έγραφε. Τι γλυκό, σκέφτηκα,...

Σήμερα η μέρα ξημέρωσε βροχερή. Τα σύννεφα άλλοτε γκρίζα, άλλοτε μελανά, πότε έτρεχαν στους δρόμους του ουρανού, σαν να βιάζονταν ν’ αδειάσουν το φορτίο τους,...

Το παρελθόν μοιάζει με φορτίο πάνω στην πλάτη του καθενός, που, άλλοτε ελαφρύ κι άλλοτε πάλι ασήκωτο, παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζήση του. Κι...

Απόγευμα, λίγο πριν πέσει ο ήλιος. Mια κούπα καφέ, θέα θάλασσα. Το αεράκι που φυσά ρυτιδιάζει την επιφάνειά της. Σιγά σιγά σχηματίζονται κυματάκια. Κάποια σκάνε...

Μπήκε στο αμάξι της με διάθεση που της προέτρεπε το αντίθετο. Έσερνε τα βήματά της. Οι κινήσεις της αργές, νωχελικές. Έβγαλε τα κλειδιά από την...

Το καλοκαίρι πλέον είναι ανάμνηση. Μαζί και οι έρωτές του. Αυτοί που πλάστηκαν κάτω από τον καυτό ήλιο, δροσίστηκαν στην αρμύρα της θάλασσας, στέριωσαν κάτω...

Θέλοντας να βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου, αναπόλησα τις μέχρι τώρα στιγμές μου. Κάποιες χαρούμενες με γέμισαν φως κι έκαναν τα μάτια μου...

Σήμερα τράβηξα το ξέφτι μιας πετσέτας. Έφυγε πέρα ως πέρα. Ξέφτισε κι αυτή όπως η ζωή μου, πάλιωσε σαν την ανάμνηση του τελευταίου φιλιού σου....

                                  Μέσα στο πλήθος, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους σε...

Καθισμένη στα σκαλάκια της προκυμαίας ατενίζω το πέλαγος. Κύματα σκάνε λίγο κάτω από τα πόδια μου. Το αεράκι που από ώρα παιχνιδίζει στα φυλλώματα των...

Γκρέμισες τα πάντα. Πώς μπόρεσες; Πάντα έλεγες πως ήθελες το καλύτερο για μένα. Έτσι; Μ’ αυτόν τον τρόπο; Μαραζώνοντας την αγάπη μου, τα όνειρά μου...

Περασμένες δώδεκα. Άλλη μια μέρα έφτασε αργοπορημένα στο τέλος της. Τα βλέφαρά μου με δυσκολία κρατιούνται ανοιχτά. Μπαίνω στο δωμάτιό μου, το καταφύγιό μου εδώ...

Δεν θέλω να κοιμηθώ απόψε. Δε νυστάζω ακόμα. Αυτή τη νύχτα θέλω να σε σκεφτώ, να σε θυμηθώ, να ανασκαλέψω στο μυαλό μου όλα εκείνα...

Αγαπώ τις λέξεις, τις λατρεύω. Δίνουν ζωή στις σκέψεις μου, χρώματα στα όνειρά μου, φως στα ‘σκοτάδια’ μου. Ήταν πάντα κοντά μου σε ατέλειωτες ώρες...