Παντελής Χατζηκυριάκου

Από τα τόσα φλύαρα και άνευρα “σ’ αγαπώ”, εσύ να επιλέγεις τα καθάρια “σ’ αγαπώ”- τα ανόθευτα. Αυτά που δεν πλαισιώνονται και δε φτιασιδώνονται. Εκείνα...

Ίσως να είναι η συνήθεια του ανθρώπου να εξιδανικεύει πρόσωπα και καταστάσεις. Να θαλασσοδέρνεται, να ναυαγεί, να γελιέται· και κάθε φορά που η ζωή τον...

Απόψε θέλω να βρεις τρόπο να σου επιβληθείς. Θέλω να βάλεις σε τάξη το θολωμένο σου μυαλό και να τελειώσεις μια για πάντα με το...

Τους πληγωμένους έρωτες να τους αγγίζεις με χέρια καθάρια. Τα συναισθήματα εκείνα που ξυπνούν σε θολωμένα ποτήρια, σε μάτια υγρά και άδειες αγκαλιές, κράτησέ τα...

Σώσε τις λέξεις σου. Μην αναλώνεσαι σε άσκοπες συζητήσεις και φλύαρες αγορεύσεις. Κάθε φορά που βλέπεις τα επιχειρήματά σου να πέφτουν με δύναμη στον τοίχο,...

Ψάχνω απεγνωσμένα για έναν άνθρωπο από εκείνους τους παλιούς – τους δυνατούς. Εκείνους που νομίζεις πως υπάρχουν πια μόνο σε ταινίες ρετρό και παιδικά παραμύθια....

Λείπεις… Γλυκά, ανθρώπινα και αληθινά, απλά μου λείπεις. Σε φαντάζομαι πολλές φορές στην άκρη του πελάγους να κάνεις τον απολογισμό σου και να αγναντεύεις το...

Να φεύγεις. Κάθε φορά που ο κλοιός στενεύει και τα περιθώρια εξαντλούνται να φεύγεις. Κάθε φορά που ξεμένεις από επιλογές· που τα κίνητρα εκλείπουν και...

Και τώρα, μικρέ μου θησαυρέ, που ταξιδεύεις σε πολιτείες μαγικές και μέρη αχαρτογράφητα· τώρα που κάτω από τα βλέφαρά σου κλείνεις τον παράδεισο· την ώρα...

Σε θυμάμαι, μικρή μου μετανάστρια… Όσο και να σου μοιάζει περίεργο, ακόμη σε θυμάμαι, μετανάστρια της καρδιάς μου. Σε θυμάμαι εκεί στην άκρη, στην άκρη...

Όλη σου η ζωή μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κάνεις θόρυβο. Να απευθύνεις μια έκκληση. Να δηλώσεις παρών. Να διαψεύσεις το γνωστό, το γνώριμο και το...

  Πέντε Χρόνια μεταξύ μας. πέντε χρόνια που από την πρώτη κιόλας στιγμή, εκείνη της σύλληψης της ιδέας του λογοτεχνικού αυτού εγχειρήματος, γνώριζαν, όσοι τελικά...

Απόμακρος, βυθισμένος σε σκέψεις που δε σε οδήγησαν ποτέ πουθενά. Χαμένος σε μια καθημερινή προσπάθεια να ενσωματωθείς σε μια πραγματικότητα που από την αρχή είχες...

Και τώρα που ο καιρός πέρασε και η μπόρα καταλάγιασε, ελάτε να πούμε δύο αλήθειες απαλλαγμένες από πάθη, ένταση και αρνητικά συναισθήματα. Πέρα και έξω...

Και τώρα που ξάπλωσες δίπλα της· τώρα που έγειρες στο προσκεφάλι της και μεθάς από τη μυρωδιά της, τώρα που σου ζεσταίνει το στήθος και...

Βρόντηξες την πόρτα πίσω σου και ξεχύθηκες στους δρόμους αναζητώντας οξυγόνο. Είναι στιγμές που μόνο η φύση μπορεί να αφουγκραστεί την έντασή σου. Νεύρα, θυμός,...

Αγάπα τον εαυτό σου. Αποδέξου και αγκάλιασε όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητα και τη μοναδικότητά σου. Εξερεύνησε και εκτίμησε...

Και τελικά, οι λέξεις ξεψύχησαν. Αφαιμάχθηκαν από τη λάμψη και την έντασή τους. Στερήθηκαν τη σπανιότητα και τη θεμελιώδη τους χρήση. Διατίθενται πια σε ανοιχτές...

“Σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις”. Ένα απόφθεγμα του Γάλλου συγγραφέα Albert Camus (1913 – 1960), που συνδέοντας...

Και από όλες τις μέρες και τις νύχτες που με στιγμάτισαν και χαράχτηκαν στη μνήμη μου ανεξίτηλα, εγώ έχω ξεχωρίσει εκείνο το καυτό βράδυ του...

Θρηνητικά λογύδρια και εξομολογήσεις δίχως παραλήπτη. Βαρύγδουπες δηλώσεις και προκάτ αισθηματισμοί. Αρχαίο δράμα κάθε σου αναφορά στο άλλο σου μισό. Αττική τραγωδία κάθε ρομαντική κομεντί...

Γύρισα λίγο αργά εχθές στο σπίτι, αλλά αυτή τη φορά δε με περίμενε κανείς. Ανοίγοντας την πόρτα, ένα ερέθισμα διέγειρε ηδονικά την όσφρησή μου. Διέσχισα...

Είναι το πράσινο των ματιών σου που σμίγει με τις πρώτες αχτίδες φωτός δημιουργώντας αποχρώσεις κατάνυξης και αισιοδοξίας. Μια πρωτόγνωρη χρωματική πανδαισία, σε ένα ερημωμένο...

Μάτια υγρά, χείλη σφιγμένα, ανάσα καυτή. Στέρεψε το οξυγόνο μου. Η απελπισία συσσωρεύτηκε σαν κόμπος στο λαιμό μου και η απογοήτευση ηχεί στα στήθη μου...

Αυτό που δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις, είναι ότι ο χαμένος αυτός θησαυρός που διακαώς αναζητάς, είναι μέσα σου. Δεν υπάρχει κρυψώνα, δεν υπάρχει μπαούλο,...