Παντελής Χατζηκυριάκου

Κάθομαι και σε παρατηρώ που μιλάς. Που οριοθετείς ανθρώπινες συμπεριφορές μέσα από τη δική σου στάση ζωής. Θολώνει το βλέμμα σου, συσπάται το χαμόγελό σου....

  Μεθυσμένες ανάσες, ένοχοι αναστεναγμοί και τα τρεμάμενα δάχτυλά μου να χορεύουν και πάλι στο ρυθμό των αναμνήσεων. Στον πυρετό της απουσίας σου. Δύσκολη η...

Βλέμμα θολό, χαμένο μέσα στον καπνό. Η απουσία σου σκαλισμένη στο πρόσωπό μου. Σκόρπιες ελπίδες, αμέτρητα γιατί κι ένα παράπονο ανείπωτο. Αλήτης τελικά ο χρόνος....

Και τώρα που άλλη μια σεζόν τελειώνει. Ώρες πριν να ξεχυθείτε σε ακρογιαλιές και σε μπαράκια κάνοντας το καλοκαίρι για άλλη μια φορά δικό σας,...

Γιατί για άλλη μια φορά άνοιξα χαράματα τα βαριά μου μάτια και όλα μου τα προβλήματα ήταν ακόμη εκεί, εσύ έλειπες μονάχα. Για άλλη μια...

“Όλα όσα είμαι και όσα ελπίζω να γίνω τα οφείλω στη μητέρα μου”. Ένα απόφθεγμα του Αβραάμ Λίνκολν που θα μπορούσε πολύ εύκολα να σηματοδοτήσει...

Και κάπως έτσι, για άλλη μια φορά η αντοχή σου στέρεψε και η υπομονή σου εξαντλήθηκε. Νεύρα, πίεση, αναποδιές και διαφόρων λογιών κακοτοπιές σε γονάτισαν...

Και αφού τόσο πολύ θες να ακούσεις πως όλη αυτή η ιστορία συνετέλεσε και σε κάτι καλό· πως έχει μείνει και κάτι όμορφο από εσένα...

“Γιατί όσο και να σ’ αγαπούν, εσύ πάντα, εκεί που αγαπάς θα πηγαίνεις…” Δε θυμάμαι πού το διάβασα. Φαντάζομαι σε κάποια ανάρτηση σε μία από...

Κι όμως, ανάμεσα στις χιλιάδες λέξεις που τόσο απερίσκεπτα σκορπάς καθημερινά σε ανούσιες συναναστροφές· στα κούφια εκείνα λόγια με τα οποία στηρίζεις επιχειρήματα, φορτίζεις σκόπιμα...

Χαμηλός φωτισμός, λίγη μουσική από τον αγαπημένο μας σταθμό και τα χέρια μας άρρηκτα μπλεγμένα το ένα μέσα στο άλλο. Είναι φορές που δε χρειάζεσαι...

Και τώρα λοιπόν που το ποτήρι ξεχείλισε, ήρθε η ώρα να το παραδεχτώ. Από σήμερα μπορείς να μετράς ακόμα μία νίκη. Ναι, καλά κατάλαβες. Σε...

“ Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι Θα...

Γη μου. Σκοτείνιασες και πάλι. Μαζεύτηκαν τα σύννεφα. Μύρισε η βροχή. Για ποια ιστορική συνάντηση με τη μοίρα σου χαράζεις; Πατρίδα μου. Χρόνια τώρα έρμαιο...

8 Μαρτίου: Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Ένα ιστορικό γεγονός, οι ρίζες του οποίου εντοπίζονται κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ, όταν κάποιες...

Και να ‘μαι και πάλι εδώ. Απρόσκλητος επισκέπτης στο άβατο του μυαλού σου. Να ρέω σαν καταρράκτης στο καταφύγιο της σκέψης σου και να με ψάχνω παντού....

Μεγαλώνω μπαμπά, μεγαλώνω απότομα. Γερνάω, φθείρομαι, αναλώνομαι συνεχώς. Κοιτάζω το είδωλό μου στον καθρέφτη κι αυτό το έρμο σου μοιάζει κάθε μέρα και πιο πολύ....

Και τώρα που εξάλειψα και τα τελευταία σου υπολείμματα απ’ την ψυχή και το κορμί μου· τώρα που η άψυχη φιγούρα σου έπαψε να κυκλοφορεί...

Από άκρη σε άκρη αυτής της χώρας υπάρχουν χαραγμένα ανεξίτηλα τα σημάδια “λόγιων” οι οποίοι μέσα από τα γραπτά τους επιδίωξαν την “αφύπνιση” αναφορικά με...

“Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει”. Παλιό λαϊκό ρητό που παρέμεινε αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου και χρησιμοποιείται κάθε λίγο και λιγάκι σε...

Ξημέρωσε κιόλας. Οι πρώτες δέσμες φωτός τρύπωσαν βάναυσα από τις γρίλιες των παραθυρόφυλλών μου, τιμωρώντας με που δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι απόψε. “… Τι...