Ζωή Παπατζίκου

Με υποδέχτηκες μετά βαΐων και κλάδων. Ζητωκραύγαζαν τα έκδηλα συναισθήματά σου. Αλαλαγμοί χαράς κι ενθουσιασμού στον ερχομό μου. Με συνεπήρε η δική σου ολόθερμη υποδοχή...

  Ο  πόλεμος από μόνος του είναι αποτρόπαια λέξη, ανίερη, στυγνή, δίχως προβλέψιμη και ανώδυνη κατάληξη. Η αγάπη από την άλλη, όσο κι  αν φαντάζει...

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε δυο κόσμους παράλληλους. Ο ένας είναι για να ζει το σώμα τους και ο άλλος για ν’ αναπνέει το πνεύμα...

Τρεις άνθρωποι στέκουν μπροστά στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού. Ο πρώτος σκέφτεται σιωπηλά: ‘’Θα εγκατασταθώ εδώ, είναι ήσυχα και σκιερά’’. Ο δεύτερος μονολογεί: ‘’Θα σκαρφαλώσω...