«Όταν τα πόδια λυγίζουν από το βάρος του ζυγού, πάψε με γαλήνια ενατένιση να καρτεράς φαντασιοκοπήματα» Γράφει η Μαρία Γκολγάκη. Η ιστορία θέλει τον γάιδαρο, ένα κατεξοχήν ζώο φορτίου και έλξης, να βλέπει το καρότο μπροστά του και να πορεύεται άβουλα. Στην πραγματικότητα, αν τον εκπαιδεύσει ο ζευγολάτης, ριζώνει […]
Φιλοζωία
7 posts
Ι: H κολλητή μου η Ελπινίκη, μου ζητάει σαν χάρη να κρατήσω λίγο τον Φαίδωνα. Δεν μπορώ να αρνηθώ επειδή έχω αδυναμία στο Φαίδωνα αφενός, και αφετέρου αυτός βρίσκει πάντα ενδιαφέρουσες τις ιστορίες που σκαρφίζομαι για να του πω. Όταν γελάει ο Φαίδων είναι σαν να γελάει ένα λουλούδι. Δε […]
Ίσως, αν είχα πάντα μαζί μου τη Λιλή να μην έκανα τόσα λάθη. Να μη χάριζα τόσο εύκολα την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους. Να απέφευγα τους κόλακες και τους υποκριτές. Τους ψεύτες και τους συμφεροντολόγους. Η Λιλή, το μυρίζεται το κακό, το διαισθάνεται. Δεν […]
Μέσα στα αυτιά μου ακούω έναν ήχο, τικ-τακ. Σαν μια σταγόνα που κατάφερε να ξεφύγει από την ταλαιπωρημένη βρύση και χτυπάει με ορμή στο πάτωμα. Από πού έρχεται αυτός ο ήχος; Κοιτάω τριγύρω μου, ψάχνω να βρω την απάντηση μου, μα δεν μπορώ να τη βρω. Τα παρατάω, κάθομαι κάτω […]
Ο Φάτσας πέθανε ή κοιμήθηκε δεν ξέρω. Ξέρω ότι λείπει από τη γειτονική αυλή. Δεν ακούω πια το κλάμα του. Στη θέση του ένα μαύρο κουτάβι. Κλαίει και αυτό μα σαν μωρό, είναι διαφορετικό το κλάμα. Κλαίει όχι γιατί πονάει όπως τον Φάτσα μα γιατί θέλει χάδια και χαρούλες ή […]
Λένε πως οι γάτες έχουν εφτά ψυχές. Δεν ξέρω … Τις βλέπω να λιάζονται τα πρωινά Να κοιμούνται κοντά στις ρόδες των αυτοκινήτων Πάνω στα παρμπρίζ, στις οροφές τους Να περπατάνε στις στέγες των σπιτιών Να καβγαδίζουν μεταξύ τους Να βγαίνουν από κάδους απορριμμάτων Να κουβαλάνε περήφανες τη λεία τους […]
Θυμάσαι; Με είχες αντικρίσει κάποτε, με πήρες αγκαλιά, γλυκό και χαριτωμένο με έβλεπες τότε, μου υποσχέθηκες δεν θα με αφήσεις ποτέ. Δέθηκα μαζί σου τότε και από τότε εγώ σε είχα ανάγκη. Για μένα ήσουν ο κόσμος μου! Ήμουν μικρός και ταλαιπωρημένος όταν με βρήκες. Τα ματάκια μου γεμάτα θλίψη, […]