Γράμμα για τη μητέρα μου

Μήτηρ, μητέρα, μαμά, μανούλα, μάμμυ.Κάθε λέξη και μια ακόμα έννοια,  ένα ακόμα  συναίσθημα. Στην ζωή, τα πράγματα δεν μας έρχονται πάντα χαρούμενα και όπως τα θέλουμε.  Δυστυχώς με τον θάνατο της γιαγιάς μου κατάλαβα και ένιωσα στην καρδιά μου τη λέξη «μαμά». Σκληρό το θέαμα της μητέρας-γιαγιάς, ξαπλωμένης μέσα σε ένα  ξύλινο τυποποιημένο “κρεβάτι” και γύρω γύρω τα αδέρφια να θρηνούν. Εγώ σε μια γωνιά να βλέπω την μαμά μου να σπαράζει, να γυρνάει το κεφάλι της στον Θεό και να φωνάζει  «Γιατί μαμά; Γιατί;»

Εκεί κατάλαβα πως δεν έκλαιγα για κανέναν άλλον.Ούτε για μένα, ούτε για την απώλεια της γιαγιάς μου, ούτε για το άσχημο φέρετρο, αλλά για την ίδια μου τη μάνα! Είναι στιγμές που λες πως δεν την θέλεις,  της λες να φύγει, να μην σου μιλάει, να μην σε αγκαλιάζει . Στα δύσκολα πάντα όμως θα πεις «μανούλα μου!» και «Μαμά μου,που είσαι;» Είναι στιγμές που κλαις και μόνο αυτή μπορεί να σε ηρεμήσει ακούγοντας την χτύπο της καρδιάς της όταν σε παίρνει αγκαλιά. Είναι στιγμές που κατακτάς  έναν τίτλο και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να γυρνάς το κεφάλι ψάχνοντας αυτό το βλέμμα που σου  λέει “με έκανες περήφανη για ακόμα μια φορά!”

Είναι πάλι στιγμές που απλώς θέλεις να την χαζεύεις όταν βάφεται ή όταν μαγειρεύει ή ακόμα και όταν ζωγραφίζει με μαεστρία επάνω στον καμβά. Να μυρίζεις το άρωμα της που το φοράει εδώ και δέκα  χρόνια, χωρίς να το έχει αλλάξει ούτε μια φορά.  Να φοράς τα ρούχα της και να υποδύεσαι τη μεγάλη κυρία, να φοράς τα κοσμήματα της και αυτή να σου φωνάζει να τα προσέχεις γιατί είναι χρυσά και δεν κάνει να τα χάσεις!  Να μεγαλώνετε παρέα, να τρώτε την αγαπημένη της τούρτα, να πηγαίνετε για ψώνια, να τραγουδάτε γιατί λατρεύει το τραγούδι, να την βοηθάς να κατεβάσει τα τάπερ, να στρώσει το τραπέζι, να γκρινιάζει για μικροπράγματα και εσύ να κάνεις γκριμάτσες της για να γελάσει.

Φίλε μου, να της κρατάς το χέρι. Αυτό ζητάει, να της κρατάς το χέρι της καρδιάς, να της το  φιλάς με ευλάβεια και σεβασμό, γατί μια είναι. Μια σε έφερε στον κόσμο, μια παλεύει πάντοτε για σένα.  Για το παιδί της χτυπάει η καρδιά της. Γι’αυτό, την επόμενη φορά, προτού μαλώσεις  μαζί της και παρεξηγηθείς, σκέψου  πόσους  μήνες σε άντεξε στα σπλάχνα της και χάρισε της  ένα χαμόγελο. Ένα απλό χαμόγελο και θα δεις πόση δύναμη θα πάρει!!

            Για τη μητέρα μου Άννα, τον άγγελο μου.

Ισιδώρα Αραμπατζή