Για να μ’ έχεις μάγκα μου πρέπει να με κερδίσεις, να διεκδικήσεις το μυαλό, την καρδιά, την ψυχή. Να εκπορθήσεις ένα-ένα τα κάστρα μου και να τα καταλάβεις με την ορμή του πορθητή τη δύναμη του νικητή που ξέρει από μάχες γι’ αυτό και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Γιατί έχει δοκιμάσει τις στρατηγικές του τις δυνάμεις του. Μάχη λοιπόν, αναμέτρηση.
Αρσενικό, κυνηγός, διεκδικητής. Έτσι σε θέλω, μπορείς; Έχεις τη δύναμη, τη θέληση να παλέψεις; Να παίξεις με τις λέξεις σου απέναντι στις δικές μου; Να καταλάβεις το μυαλό μου μπορείς; Να μιλάς πριν από μένα για μένα; Να βγαίνουν οι λέξεις αβίαστα από μέσα σου γιατί θα έχω προκαλέσει εγώ αυτόν το χείμαρρο. Πες μου μπορείς;
Κάνε την καρδιά μου να χτυπά δυνατά στη θύμησή σου, στο άκουσμά σου, στο άγγιγμα σου. Τότε θα σε παραδεχτώ μυαλό και καρδιά παραδομένα. Μα δεν τελειώσαμε. Είναι και η ψυχή μου. Εδώ σε θέλω μάγκα μου, γιατί εδώ είναι η αληθινή, η πιο σημαντική πάλη, να καταλάβεις την ψυχή μου, το είναι μου. Να με νιώσεις, να βυθιστείς στις εσώτερες σκέψεις μου, ν’ απογειώσεις τα όνειρά μου. Τότε θα έχεις νικήσει, τότε θα είμαι δική σου, αλλιώς θα είσαι κι εσύ ¨άνοστος¨, ¨διάφανος¨.
Τι; Σε σοκάρουν οι λέξεις; Κι όμως είναι η πικρή αλήθεια. Πολυτελές περιτύλιγμα με ανούσιο περιεχόμενο οι περισσότεροι άνθρωποι, ο περισσότερος αντρικός πληθυσμός, θλιβερή διαπίστωση αλήθεια. Σου φαίνομαι δυναμική και σ’ ευνουχίζω; Όχι μάγκα μου, δεν είναι έτσι. Ρίχνω απλώς ένα βότσαλο στη λίμνη να ταράξω τα νερά της. Κουνάω το κόκκινο πανί να ξεσηκωθεί ο ταύρος και να ορμήσει. Σαλπίζω ξεκινώντας επίθεση. Θα αμυνθείς; Θα το βάλεις στα πόδια; Ή θα ορμίσεις κατά μέτωπο; Εσύ αποφασίζεις. Κι αν με κερδίσεις μάγκα μου., αν με κερδίσεις, χαλάλι σου!
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου με ένα τετράδιο πλάι στο μαξιλάρι μου να το γεμίζω, πριν ο ύπνος καλύψει τα μάτια μου, με γράμματα,ζωγραφιές,χαμόγελα ή δάκρυα. Πάντα οι λέξεις αποτελούσαν το καταφύγιό μου. Με αυτές μοιραζόμουν τις χαρές μου, τα όνειρά μου, τις σκέψεις μου και σ’ αυτές κατέφευγα όταν φουρτούνιαζε η ψυχή μου κι έψαχνα ηρεμία. Μου έχουν κρατήσει συντροφιά σε ώρες μοναξιάς και εσώτερης αναζήτησης, με έχουν ταξιδέψει. Μεγάλωσα και το τετράδιο παραμένει στο μαξιλάρι πλάι μου. Μόνο που όσα πλέον σημειώνω εκεί τα μοιράζομαι και με άλλους ανθρώπους που διαβάζοντάς τα ακουμπούν πάνω τους τη δική τους ψυχή κάνοντάς με να νιώθω πως εκεί έξω υπάρχει ακόμη αγάπη,ζεστασιά, μεγαλείο ψυχής…..
